روزنامه ی ژیار (شهرام شیخ اسمعیلی)

٭٭روزنامه ی ژیار (شهرام شیخ اسمعیلی)٭٭:
حق با هیچکدام نیست ، نه آقای سروش و نه آقای ملکیان

سه هزار سال پیش اجماع عقلا فکر میکردند که کره زمین مرکز عالم است و خورشید وسایر ستارگان به دور زمین می‌چرند
پس هرگز اجماع عقلا نمیتواند تمام حقیقت را آشکار کند ، تنها دانش تجربی است که می‌تواند یک نظریه (یا فرضیه ) را اثبات یا رد کند .
۱۷ منشا برای مدارا و اصرار بر آن هم یک پافشاری غیر علمی است ، چرا ۱۶ یا ۱۸ منشا نباشند ؟

خلاصه این دو نفر را باید رهروان فلسفه (نه فیلسوف) خواند که معلوماتی دارند و هیچ کدام دانشمند نیستند ، به معنی واقعی دانشمند .
حتی روشنفکر هم خوانده نمیشوند ، به معنی واقعی روشنفکر ، چون بیطرف نیستند .
آنان انسان های متدینی هستند که به ساحت فلسفه علاقه مند هستند که با سخنوری شاگردانی به دور خود جمع کردەند و شاگردان آنان به غلط آنان را روشنفکر دینی میخوانند !
کسانی‌که یک ایدیولوژی خاص یا اعتقادات دینی غیر قابل تغییر دارند ، نمی‌توانند روشنفکر باشند ، چون دانش مرتب در حال تغییر و توسعه است و در یک ایده و عقیده نمیتواند زندانی شود

روشنفکر تعریف روشنی دارد که شامل حال این دو بزرگوار نخواهد شد

دکتر علی شمس برهان _ ۱۱ مهر ۱۴۰۲
@Dr_shamsborhan

🌏معیار روشنفکری


✍ شهرام شیخ اسمعیلی

چه شریعتی
چه سروش
چه ملکیان
و امثالهم را
به واقع نمی توان روشنفکر محسوب نمود،چون آنان در واقع روشنفکر نیستند.

روشنفکر کسی است که به هیچ جریان فکری تعلق ندارد و روشنگر جامعه است همچنین به دموکراسی باور دارد و هم و غم خود را صرف برقراری دموکراسی در جامعه اش می کند و هر باوری هم داشته باشد دموکراسی را فدای باور خودش نمی کند و مردم را ترجیح می دهد
کسانی چون ملکیان و سروش و غیر و ذلک را که در چهارچوب یک تفکر خاص می اندیشند و درصدد به کرسی نشاندن تفکرات خویش هستند هر چند به ظاهر از دموکراسی حمایت می کنند اما در واقع آنها را باید ایدئولوگ به حساب آورد نه روشنکر به معنای دقیق کلمه
ایدئولوگ کسی است که ایدئولوژی را که خودش به آن باور دارد معیار همه چیز می داند


https://t.me/shahram_sheikhesmaeili

٭٭روزنامه ی ژیار (شهرام شیخ اسمعیلی)٭٭:
🌏🌏 چند دقیقه تاریخ بخونیم
روسیه

به محض اینکه لنین مُرد معلوم شد که شخص دوم انقلاب یعنی تروتسکی خودفروخته و خائن بوده در نتیجه، رهبران دیگرِ انقلاب مانند استالین، کامنف، زینوویف و بوخارین، او را از کشور روسیه رانده سپس در مکزیک او را بوسیله مزدوری بنام رامون مرکادر با یخ شکن کشتند
اما ۵سال بعد معلوم شد کامنف، زینوویف و بخارین نیز دشمن خلق بودند. در نتیجه محاکمه و خیلی زود با دستور استالین توسط هنریخ یاگودا(نفر اول وزارت امنیتNKVD) اعدام شدند اندکی بعد معلوم شد خودِ هنریخ یاگودا هم جاسوسِ امپریالیستها بوده! مَردک نه تنها جاسوس بوده بلکه از خانه باغش هم هزاران عکس وفیلم سکسی، لباس زیر زنانه و آلت پلاستیکی پیدا کردند! هنگام مرگ تازه میگفت«به نظر میرسد خدا وجود داشته باشد»میگفت من هزاران بار از دستورات خدا سرپیچی كردم تا به استالین خدمت كنم حالا حكم مرگم را صادر كرده است."وی سرانجام بدستور استالین و بدست معاونش نیكلای یژوف کشته شد
اما مدتی بعد معلوم میشود که خودِ نیكلای یژوف هم، رفیق صادقی نبوده و دشمن خلق و سرسپرده بیگانگان بوده در نتیجه محاکمه و بوسیله معاون خود یعنی لاورنتی بریا کشته میشود اما چیزی نمیگذرد که بعد از مرگ استالین یک مرتبه بر همگان آشکار میشود که خودِ لاورنتی بریا(رئیس وزارت امنیت)نیز به وطن و انقلاب خیانت کرده و
جاسوس انگلستان بوده که بدستور خروشچف دستگیر و در دادگاهی که ریاست آنرا گئورگی ژوکوف برعهده داشت به اعدام محکوم میگردد
اما اندکی بعد گئورگی ژوکوف نیز عنصر نامطلوب تشخیص داده شد و از مشاغل برکنار و به اورال تبعید میگردد اصلا در همین زمان مشخص میشود که خود استالین نیز دشمن خلق و خائن بوده و نه تنها استالین بلکه اکثریت اعضای پولیت بورو نیز خودفروخته بودند. در نتیجه گور استالین را شکافته جسدش را درآورده و از محل مقبره لنين در ميدان سرخ مسكو به كنار ديوار كرملين انتقال دادند اما بعدها مشخص شد که خود خروشچف نیز خودسر، ماجراجو و دشمن بوده و بوسیله برژنف برکنار و تا زمان مرگش در ویلایی در حومهٔ مسکو تحت نظر بود و در زمان مرگش در سپتامبر ۱۹۷۱ تحت تدابیر شدید امنیتی دفن شد حتی به خانواده‌اش نیز اجازه شرکت در مراسم داده نشد اما وقتی برژنف مُرد و گورباچف آمد تازه فهمیدند که ای بابا! این کفتار پیر یعنی برژنف بیشترین ضربه ها را به روسیه زده و سالها جلوی پیشرفت روسیه را گرفته بوده
اما وقتی گورباچفِ جوان بقدرت میرسد معلوم شد که اصلا کل حزب کمونیست روسیه خائن و دشمن بوده
و عجیب تر اینکه وقتی اتحاد جماهیر شوروی فرو میریزد معلوم میشود که خود گورباچف نیز خائن و مامورِ امپریالیزم بوده تا باعث فروپاشی اتحادجماهیر شوروی گردد! سرانجام، انقلاب، بعد از خوردن همه فرزندانش، این بار، خودش را و کشور را خورد و روسیه تکه پاره شد دقیقا مثل معده آدم درگذشته، که وقتی هیچ غذایی برای هضم نمی یابد شروع به خوردن خود میکند!

ضد بشر بودن کمونیست و چپ‌ها را فقط تاریخ ثابت کرده است. جریان‌هایی که از طرف انگلیس برای عقب نگه داشتن جوامع ایجاد میشوند.


https://t.me/shahram_sheikhesmaeili

🌏🌏 دلیل دیکتاتوری عدم شفافیت است

✍ شهرام شیخ اسمعیلی

مستبد در طی یک روز و شب مستبد و دیکتاتور نمی شود .
سیستم و ساختار ایدئولوژیکی حکومت است که سبب فراهم آوردن دیکتاتوری را فراهم می آورد.

چرا دیکتاتورها به اطرافیان خود رحم نمی کنند؟
چون آنها را رقبایی می بینند که هر آن ممکن است دیکتاتور را پائین بکشند

چرا اطرافیان دیکتاتور به ناگاه به جرم خیانت به ایدئولوژی دستگیر و محاکمه می شوند؟
چون اطرافیان دیکتاتور قدرت طلب هستند و زمانی که برای رسیدن به قدرت بیشتر تلاش می کنند از طرف رقبایشان درون سیستم به دیکتاتور معرفی می شوند و حذف می شوند

چرا اطرافیان دیکتاتور تا زمان مرگشان توسط دیکتاتور از خدمت به دیکتاتور پشیمان نمی شوند؟
چون اطرافیان دیکتاتور هم دیکتاتورهایی کوچکتری هستند که اگر پایش بیفتد از دیکتاتور اعظم خطرناک تر می شوند

دلیل اینکه یک سیستم حکومتی دیکتاتوری می شود چیست؟
این است که آن سیستم حکومتی شفاف نیست و مردم را محرم نمی داند و از روز اول بنیانگذاری آن سیستم حکومتی همواره با مخالفانش برخورد می کند ولی برای مردمان تحت سلطه شفاف سازی نمی کند در واقع مردم را می فریبد

پس تفاوت یک حکومت دیکتاتوری و یک حکومت دموکراتیک را بایستی در میزان شفافیت آن حکومت دانست

حال اگر حزبی ، تشکلی ،انجمنی بعنوان اپوزیسیون ادعا کند برای یک جامعه دموکراسی می آورد نباید ادعای او را جدی گرفت باید دید آیا در عمل به شفافیت پایبند است یا نه

معیار تشخیص تفکر دموکراتیک در یک سیستم سیاسی یا ادعای افراد سیاسی
فقط و فقط داشتن شفافیت است
یعنی باید چون آب باید زلال باشند نه کدر

https://t.me/shahram_sheikhesmaeili

کردهای ترکیه به اردوغان مشروعیت بخشیدند!!

✍شهرام شیخ اسمعیلی

از زمانی که مدرنیته در عثمانی شروع شد و برآیند آن ترکیه نوین شکل گرفت کردهای ترکیه همواره تصمیماتی گرفته اند که آب به آسیب ترک های ناسیونالیست شوینیست ریخته است،از جمله همکاری با ترک ها در ایجاد ترکیه ی نوین،اما علیرغم همکاری کردها با ترک ها برای ایجاد ترکیه ی نوین ،ترک ها همواره از کردها برای مشروعیت بخشیدن به حکمرانی خودشان در برابر دنیای غرب همواره کردها را وسیله ی اغراض خودشان قرار داده اند زمانی هم که امکان داشته با زور کردها را از حقوق خود محروم کرده اند.نمونه اخیر ،انتخابات سال ٢٠٢٣میلادی در ترکیه بود که علیرغم باور نداشتن اردوغان به دموکراسی ،کردها کمک کردند که اردوغان در دنیا ادعا کند که بر آیند یک انتخابات دموکراتیک است و می تواند خودش را به دنیای غرب بفروشد که در یک انتخابات دمکراتیک ،انتخاب شده است.در حالی که رای کردها در انتخابات ترکیه یک رای سلبی است نه یک رای ایجابی،لذا بنابه اینکه کردها در ترکیه در اقلیتند،و درصد دمکراسی خواهان ترک هم ناچیزند ،و اکثریت ترکیه ترک ها هستند و اغلب هم غیر دمکراتیک می اندیشند همواره در ترکیه در اکثریت خواهند بود بنابراین سیاست شرکت کردها در انتخابات ترکیه هیچکاه کردها را به دموکراسی نخواهند رساند،و نقش کردها در ترکیه همواره مشروعیت بخشی به حکومت ترک های شونیست در ترکیه بوده است و تا زمانی که سیاست در ترکیه بر همین مبنا باشد ،نقش کردها همواره مشروعیت بخشیدن دولت های ناسیونالیست غیر دموکراتیک در ترکیه خواهد بود.تنها سیاست درست در ترکیه تحریم انتخابات در ترکیه خواهد بود که دست کم از دولت های غیر دموکراتیک ترکیه در ادوار مختلف مشروعیت زدایی خواهد کرد.

#شهرام_شیخ_اسمعیلی

https://t.me/shahram_sheikhesmaeili

نظام سیاسی ترکیه ظرفیت دموکراتیک ندارد.

✍شهرام شیخ اسمعیلی

بنا بر قانون اساسی ترکیه که نظام سیاسی ترکیه بر آن قرار دارد،می توان به این نتیجه رسید برگزاری انتخابات عاری از تقلب و پیروزی رقیب اردوغان یعنی قلیچ دار اوغلو نمی توان انتظار داشت که ترکیه به سوی دموکراسی حرکت کند چون قانون اساسی ترکیه را می توان مانع اساسی در تحقق دموکراسی ترکیه دانست، در قانون اساسی ترکیه اصولی وجود دارد که عملا راه را بر تحقق دموکراسی در سد می کند چنانکه در مقدمه قانون اساسی ترکیه آمده است اصولی که در پرتو آن‌ها این قانون تدوین یافته و برای تفسیر آن شایسته «احترامی در خور وفاداری مطلق» است، در جملاتی کلی معرفی شده‌اند؛ ازجملهناسیونالیسم مورد نظر آتاتورک که «رهبر ابدی، قهرمان بی‌همتا و مؤسس جمهوری ترکیه» نامیده شده و اصلاحات و اصول انجام شده توسط او.با این تفسیر که رهبر ابدی را آتاتورک معرفی می کند اجازه ظهور هیچ گفتمان جدیدی را نمی دهد ،چون گفتمان ناسیونالیستی که گفتمانی منسوخ در سده بیست ویکم می باشد همچنان از اصول ابدی در قانون اساسی ترکیه است ،که ناسیونالیزمی براساس اندیشه های آتاتورک که در گفتمان آتاتورکی از ناسیونالیزم ترکیه تمامی اقلیت قومی و مذهبی در ترکیه به عنوان دیگری حذف شده اند.اما آیا قلیچ داراوغلو می تواند به باز تعریف ناسیونالیزم در ترکیه بپردازد ؟در پاسخ باید گفت خیر ،مهمترین دلیل این است که قلیچ داراوغلو از حزب جمهوری خلق ترکیه برخاسته و پایگاه حزبی او می باشد وبنیانگذار حزب مزبور آتاتورک بوده است پس باید گفت قلیچداراوغلو میراث دار آتاتورک در ترکیه است و نمی تواند خارج از پایگاه حزبی خویش عمل کند.پس چشم انداز دموکراتیک شدن نظام سیاسی در ترکیه در آینده منهای اردوغان هم بعید به نظر می رسد.

#شهرام_شیخ_اسمعیلی

https://t.me/shahram_sheikhesmaeili

🌏🌏معیارهای تفکر دموکراتیک چیست؟

🌏همیشه این سوال در ذهن انسان های آزادی خواه مطرح بوده است،چه تفکری دموکراتیک است ؟و چه تفکری دموکراتیک نیست؟

🌏در پاسخ باید گفت تفکری دموکراتیک است،که تفاوت ها را بپذیرد و به تفاوت ها احترام بگذارد.

🌏احترام به تفاوت ها بدین معنی که چون انسان ها موجوداتی هستند که بنابر سرشت شان متفاوتند،در غیراین صورت اگر انسانها موجوداتی همانند بودند،از سرشت انسانی آن ها بدور بود .پس چون متفاوتند لذا به مقتضای سرشت انسانی ،انسان ها قاعدتا در دارای تفکرات متفاوت خواهند بود .بنابه دلیل فوق حال که دانستیدانسان ها متفاوند ،پس باید تفاوت ها را پذیرفت و نباید به انکار تفاوت ها پرداخت.

🌏کسانی که تفاوت ها را می پذیرند و به آن احترام می گذارند ،دارای تفکر دموکراتیک هستند.

🌏کسانی که تفاوت ها را نمی پذیرند و به آن احترام نمی گذارند،دارای تفکرات دموکراتیک نیستند ،حتی اگر ادعای آن را داشته باشند.

🌏🌏اما تفاوت ها چیستند؟

🌏انسان ها به حکم سرشت شان هویتی دارند که از دیگران متفاوت است؛هویت فردی و هویت جمعی.هویت فردی متعلق به یک فرد است و در تمامی افراد جوامع مختلف به تعداد جمعیت روی زمین تفاوت های فردی وجود دارد ،افراد بر مبنای اشتراکاتی که با همدیگر دارند ،در گروه هایی جمع می شوند و از هویت مشترکی که دارند دفاعمی کنند و در واقع تعریفی از خود در برابر دیگران ارائه می کنند این هویت جمعی افراد را تشکیل می دهد .

🌏هویت فردی افراد به خودشان تعلق دارد و دیگر افراد باید این تفاوت ها بپذیرند و به آن احترام بگذارند و بیشتر فردی است نه اجتماعی و افراد دیگر اگرموضعی در برابر آن داشته باشند بیشتر فردی است و این موضع گیری نباید بگونه ای باشد که آزادی های فرد را محدود کند .

🌏هویت جمعی به جامعه مربوط می شود و ممکن است، افراد یک جامعه در قالب تشکیلاتی ،هویتی جمعی پیداکنند،این که افراد برای خودشان در زندگی هویت جمعی داشته باشند ،فی نفسه مسئله ای اجتماعی ایجاد نمی کند ،زمانی این هویت جمعی به مسئله ای اجتماعی بدل می شود،که افراد جمع تشکل یافته به نفی و انکار هویت های جمعی که متفاوت از آنها هستند،بپردازند و سعی کنند ، تمام هویت های متفاوت از آنها وادار کنند به مانند آنها بیاندیشند ،واگر مانند آنها نیاندیشدند به تخطئه ،تحقیر ،و انکار هویت آنها که متفاوتند بپردازند ،بنابراین چنین تشکلهایی دارای تفکر دموکراتیک نیستند،و افراد تشکل های مذکور الزاما نمی توانند دموکراتیک بیاندیشند.

🌏تفاوت در هویت جمعی را می توان به تفاوت کلی در جنسیت،قومیت،مذهب و تفاوتهای جزئی تر مانند،سن،طبقه،شغل،محل زیست و خلاصه کلام انواع تفاوتهای هویتی که در قالب یک اجتماع نهادینه می توان تعریف کرد.کلام پایانی تنها کسانی تفکرات دموکراتیک دارند که این تفاوت ها هویتی،بخصوص هویت جمعی را بپذیرند و به آن احترام بگذارند

.#شهرام_شیخ_اسمعیلی

https://t.me/shahram_sheikhesmaeili

کلید دموکراسی خاورمیانه در کردستان است؟

انتخابات ترکیه و رفتن انتخابات ترکیه به دور دوم حامل پیامی برای تمام ساکنان خاورمیانه است وآن این است کلید دموکراسی خاورمیانه در دستان کردهاست ،این انتخابات ثابت کرد که کردها بعنوان اقلیت تاثیر گذار در ترکیه می توانند نظام حکمرانی در ترکیه را به طور جدی به چالش بکشند،هرچند درصد قابل ملاحظه ای از کردهای ترکیه همچنان انتخابات را تحریم کرده اند ودرصد دیگری از جمله هواداران صلاح الدین دمیر تاش و همسر وی از سر ناچار و به خاطر انتخاب میان بد و بدتر از یکی از نامزدها(قلیچ اوغلو)حمایت کرده اند،اما اگر کردهای تحریم کننده انتخابات هم در دور دوم با دمیرتاش همراهی کنند ،می توانند اردوغان را پایبن بکشند ،البته این به معنای دموکراتیک شدن ترکیه نیست ،چون ناسیونالیست های ترک هنوز در ترکیه دست بالایی خواهند داشت و آنها دموکراتیک نمی اندیشند وقطعا اجازه نخواهند داد که اوغلو دمکراتیزاسیون در ترکیه را پیش ببرد ،هرچند پایگاه رای قلیچ اوغلو از کردستان ترکیه است ،اما تمرکزگرایی سیستم سیاسی ترکیه اجازه نخواهد داد ترکیه حتی علیرغم برکناری اردوغان نیز به سمت دموکراتیزه شدن هم پیش رود،لذا هرچند رای کردهایی که انتخابات را تحریم کرده اند تعیین کنند خواهد بود،اما هرکسی حتی دمیر تاش هم موفق نخواهد بود،اینان را به پای صندوق های رای بیاورد مگر اینکه قلیچ اوغلو با وعده سیاست هایی که نوید بخش تغییر قانون اساسی ترکیه و برقراری عدم تمرکز در ترکیه باشد خواهد توانست به پیروزی برسد و درحال حاضر چنین امکانی بعید است و پیروز انتخابات بعدی در ترکیه در دو هفته آینده هرکسی باشد فارغ از نتیجه انتخابات با احتمال پیروزی پنجاه و یک درصد در مقابل چهل و نه درصد پیروز انتخابات ،نشان از بحرانی شدن اوضاع ترکیه بعد از این انتخابات و عمیق تر شدن شکاف های اجتماعی در ترکیه است،چون زور آزمایی دو نیروی دموکراسی خواه و ملی گرای غیر دموکراتیک خواهد بود که دو گفتمان کاملا متضاد را در ترکیه نمایندگی می کنند،تنها راه حل این بحران و شکاف به نقش روشنفکران ترکیه است که باید گفتمان جدیدی را به عنوان سنتز دو گفتمان فوق در اندازند ،تا ترکیه دچار بحران نشود و کلید این گفتمان جدیدکه به دمکراتیزه کردن ترکیه و کل خاورمیانه می انجامد در کردستان است.#شهرام_شیخ_اسمعیلیhttps://t.me/shahram_sheikhesmaeili

٭٭جامعه شناسی ژیار٭٭:
انواع دموکراسی(١)

انواع دموکراسی به کثرت گرایی ساختارهای حاکم ماننددولت ها چه جهانی چه محلی و ساختارهای دیگر مانند محل کار، خانواده ها، انجمن های اجتماعی و غیره اشاره دارد.
انواع دموکراسی می توانند در چهارچوب ارزش ها باشند .
به عنوان مثال، برخی مانند دموکراسی مستقیم ، دموکراسی الکترونیکی ، دموکراسی مشارکتی ، دموکراسی واقعی و دموکراسی مشورتی ، تلاش می کنند تا به مردم اجازه دهند به طور مساوی و مستقیم دراعتراض ، بحث، تصمیم گیری، یا سایر اعمال سیاسی شرکت کنند.
انواع مختلف دموکراسی - مانند دموکراسی نمایندگی - تلاش برای مشارکت غیرمستقیم، زیرا این رویکرد رویه‌ای به خودگردانی جمعی هنوز به طور گسترده تنها ابزاری برای عملکرد کمابیش دموکراتیک باثبات جوامع توده‌ای در نظر گرفته می‌شود.
انواع دموکراسی را می توان در زمان، مکان و زبان یافت.
در زبان انگلیسی اسم « دموکراسی » با 2234 صفت بکار برده شده است. این جفت‌های صفت، مانند دموکراسی اتمی یا دموکراسی زولو، به‌عنوان کلمات علامتی عمل می‌کنند که نه تنها به معانی خاص دموکراسی بلکه به گروه‌ها یا خانواده‌های معنا نیز اشاره می‌کنند.

دموکراسی مستقیم
دموکراسی مستقیم یا دموکراسی خالص نوعی از دموکراسی است که در آن مردم به طور مستقیم حکومت می کنند. این امر مستلزم مشارکت گسترده شهروندان در سیاست است.
دموکراسی آتن یا دموکراسی کلاسیک به دموکراسی مستقیمی اشاره دارد که در دوران باستان در ایالت-شهر یونانی آتن توسعه یافته بود.
دموکراسی مردمی نوعی دموکراسی مستقیم است که مبتنی بر همه پرسی و سایر ابزارهای توانمندسازی و تجلی اراده مردمی است.

دموکراسی صنعتی ترتیبی است که شامل تصمیم گیری کارگران، تقسیم مسئولیت و اختیار در محل کار می شود.

دموکراسی های نماینده
دموکراسی نمایندگی یک دموکراسی غیرمستقیم است که در آن حاکمیت در اختیار نمایندگان مردم است.
لیبرال دموکراسی یک دموکراسی نمایندگی با حمایت از آزادی و مالکیت فردی توسط حاکمیت قانون است .
یک دموکراسی غیر لیبرال دارای محدودیت ضعیف یا بدون محدودیت در قدرت نمایندگان منتخب برای حکومت کردن به دلخواه خود است.

انواع دموکراسی نمایندگی عبارتند از:
دموکراسی انتخاباتی - نوعی دموکراسی نمایندگی مبتنی بر انتخابات، بر اساس رای انتخاباتی ، به عنوان دموکراسی های غربی یا لیبرال مدرن.
همچنین، دموکراسی انتخاباتی می تواند تضمینی برای حفاظت از آزادی های شخصی باشد.
سیستم حزبی مسلط - سیستم حزبی دموکراتیک که در آن تنها یک حزب سیاسی می تواند به طور واقع بینانه به دولت تبدیل شود، خود یا در یک دولت ائتلافی.

دموکراسی پارلمانی - سیستم حکومتی دموکراتیک که در آن قوه مجریه یک دولت پارلمانی معمولاً یک کابینه است و توسط نخست وزیری که رئیس دولت در نظر گرفته می شود، رهبری می شود.

دموکراسی وست مینستر - سیستم پارلمانی حکومتی که از نظام بریتانیا الگوبرداری شده است.

دموکراسی ریاست جمهوری- سیستم حکومتی دموکراتیک که در آن یک رئیس دولت نیز رئیس دولت است و یک قوه مجریه را رهبری می کند که جدا از قوه مقننه است.

دموکراسی جکسونی- نوعی از دموکراسی ریاست جمهوری که توسط رئیس جمهور ایالات متحده اندرو جکسون رایج شد و قدرت قوه مجریه و ریاست جمهوری را به قیمت از دست دادن قدرت کنگره ارتقا داد.

دمارشی افراد را به طور تصادفی از میان شهروندان از طریق طبقه بندی انتخاب می کند تا یا به عنوان نمایندگان عمومی دولت عمل کنند یا در حوزه های خاص حکومت (دفاع، محیط زیست و غیره) تصمیم گیری کنند.

دموکراسی غیرحزبی سیستمی از حکومت یا سازمان نمایندگی است به گونه ای که انتخابات سراسری و دوره ای (با رای مخفی) بدون اشاره به احزاب سیاسی برگزار می شود.

دموکراسی ارگانیک یا اقتدار گرا دموکراسی است که در آن حاکم قدرت قابل توجهی دارد، اما حکومت آنها به نفع مردم است،این اصطلاح اولین بار از طرف طرفداران بناپارتیسم استفاده شد .

انواع بر اساس مکان

یک دموکراسی سلولی که توسط اقتصاددان آزادیخواه گرجستانی، فرد،ای ،فولدواری ایجاد شده است، از ساختار چند سطحی از پایین به بالا مبتنی بر مناطق دولتی محله کوچک یا جوامع قراردادی استفاده می کند.

دموکراسی محل کار به کاربرد دموکراسی در محل کار اشاره دارد

#شهرام_شیخ_اسمعیلی


https://t.me/sociologyzhyar

.
انواع دموکراسی(٢)

انواع بر اساس سطح آزادی
لیبرال دموکراسی یک دموکراسی نمایندگی است با حمایت از آزادی و مالکیت فردی توسط حاکمیت قانون است .
در مقابل، یک دموکراسی تدافعی برخی از حقوق و آزادی ها را محدود می کند تا از نهادهای دموکراسی محافظت کند.

انواع بر اساس نفوذ قومی
دموکراسی قومی
قوم سالاری
دموکراسی هرنولک

دموکراسی های مذهبی
مردم سالری دینی شکلی از حکومت است که در آن ارزش‌های یک دین خاص بر قوانین و قوانین تأثیر می‌گذارد، اغلب زمانی که بیشتر مردم از اعضای این دین هستند، مانند:
دموکراسی مسیحی
دموکراسی اسلامی
دولت یهودی ودموکراتیک
تئو دموکراسی


#شهرام_شیخ_اسمعیلی


https://t.me/sociologyzhyar

انواع دموکراسی(٣)


انواع دموکراسی عبارتند از:

دموکراسی خودکامه: جایی که حاکم منتخب حزب به طور یکجانبه دولت را کنترل خواهد

دموکراسی پیش بینی کننده: برای هدایت تصمیم‌های اصلی به درجاتی از پیش‌بینی منظم و معمولاً آگاهانه بازار از آینده متکی است.
انجمن گرایی یا دموکراسی انجمنی تأکید بر آزادی از طریق انجمن های داوطلبانه و دموکراتیک خودگردان.

دشمن گرایی یا دموکراسی مخالف: با تأکید بر آزادی مبتنی بر روابط متخاصم بین افراد و گروه ها که به بهترین شکل در سیستم های قضایی دموکراتیک بیان می شود.

دموکراسی بورژوایی: برخی از مارکسیست ه ، کمونیست ها، سوسیالیست ها و آنارشیست هااز لیبرال دموکراسی به عنوان دموکراسی بورژوازی یاد می‌کنند و ادعا می‌کنند که در نهایت سیاستمداران فقط برای حقوق بورژوازی می‌جنگند.

دموکراسی اجماعی: حکومت مبتنی بر اجماعی به جای حکومت اکثریت سنتی .

دموکراسی قانون اساسی: توسط قانون اساسی اداره می شود .

دموکراسی مشورتی :که در تنها مشورت اصیل اصیل ، نه تنها رای دادن ، در تصمیم گیری مشروع نقش اساسی دارد.
هم عناصر تصمیم گیری اجماع و هم قاعده اکثریت اتخاذ می کند .
سانترالیم دموکراتیک:روشی سازمانی که در آن اعضای یک حزب سیاسی در مورد مسائل مربوط به خط مشی و جهت گیری بحث و مناظره می کنند و پس از تصمیم گیری با اکثریت آرا، انتظار می رود همه اعضا آن تصمیم را در انظار عمومی دنبال کنند.
دیکتاتوری دموکراتیک
جمهوری دموکراتیک:جمهوری که دارای دموکراسی از طریق نمایندگان منتخب است
سوسبالیسم دموکراتیک: شکلی از سوسیالیسمکه از نظر ایدئولوژیک مخالف سبک های مارکسیستی-لنینیستی است که مترادف با سوسیالیسم شده است
سوسیالیست های دموکراتیک بر حکومت داری غیر متمرکز در دموکراسی سیاسی سیاسی با مالکیت اجتماعی ابزار تولید و نهادهای اجتماعی و اقتصادی با خودمدیریتی کارگری تأکید دارند .دسترسی مردم به معیشت یا برابری در استانداردهای زندگی است.



#شهرام_شیخ_اسمعیلی



https://t.me/sociologyzhyar

انواع دموکراسی(٤)
دموکراسی مردمی:بر اعتماد
به واحدهای کوچک غیرمتمرکز در سطح دولت شهری، احتمالاً با استفاده از جدایی شهری برای ایجاد مرجع قانونی رسمی برای تصمیم گیری در این سطح محلی الزام آور تأکید می کند.
دموکراسی هدایت شده: نوعی حکومت دموکراتیک با خودکامگی افزایش یافته که در آن شهروندان از حقوق سیاسی خود استفاده می کنند بدون اینکه تأثیر معناداری بر سیاست ها، انگیزه ها و اهداف دولت بگذارد.
دموکراسی فراگیر:فرمول بندی چپ-لیبرالیستی از دموکراسی که شامل دموکراسی در حوزه های اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و زیست محیطی می شود.
دمکراسی تعاملی: شکل پیشنهادی دموکراسی با استفاده از فناوری اطلاعات به شهروندان اجازه می دهد تا سیاست های جدید، پیشنهادات "دوم" را پیشنهاد کنند و در مورد قوانین حاصله (که توسط پارلمان پالایش شده اند) رای دهند.
دموکراسی جفرسونی: به نام توماس جفرسون، سیاستمدار آمریکایی، که به برابری فرصت‌های سیاسی اعتقاد داشت و با امتیازات، اشرافیت و فساد مخالف بود، نامگذاری شده است.
دموکراسی مایع :نوعی از کنترل دموکراتیک که به موجب آن قدرت رای به شهروندانی واگذار می شود که ممکن است خود نمایندگان موقت را به جای نمایندگان منتخب انتخاب کنند.
دموکراسی بازار(سرمایه داری دموکراتیک) ، یک ایدئولوژی اقتصادی مبتنی بر آرایش سه جانبه اقتصاد مبتنی بر بازارکه عمدتاً بر انگیزه های اقتصادی از طریق بازارهای آزاد، یک سیاست دموکراتیک و یک سیستم اخلاقی-فرهنگی لیبرال استوار است که کثرت گرایی را تشویق می کند.
دموکراسی چند حزبی :یک دموکراسی انتخاباتی که در آن مردم انتخابات آزاد و منصفانه دارند و می توانند بین احزاب سیاسی متعدد یکی را انتخاب کنند، برخلاف دیکتاتوری هایی که معمولاً یک حزب بر احزاب دیگر مسلط است یا تنها حزبی است که قانوناً مجاز به حکومت است.
دموکراسی نو:مفهوم مائوئیستی مبتنی بر نظریه "بلوک چهار طبقه "مائو تسه تونگ
دموکراسی مشارکتی:شامل مشارکت بیشتر شهروندان عادی در تصمیم‌گیری است و نمایندگی سیاسی بیشتری نسبت به دموکراسی نمایندگی سنتی ارائه می‌دهد، به عنوان مثال، کنترل گسترده‌تری بر نمایندگانی که توسط کسانی که مستقیماً درگیر می‌شوند و در عمل مشارکت می‌کنند، به نمایندگان داده می‌شود.
دموکراسی خلق: حکومت چند طبقاتی که در آن پرولتاریا تسلط دارد.
دموکراسی رادیکال: نوعی از دموکراسی که بر اهمیت پرورش و تحمل تفاوت و مخالفت در فرآیندهای تصمیم گیری تمرکز دارد.
دمکراسی انقلابی: ایدئولوژی انقلابی
دموکراسی نیمه مستقیم – دموکراسی نمایندگی با ابزارها، عناصر و/یا ویژگی های دموکراسی مستقیم.
جامعه سالاری:یک سیستم دموکراتیک حکومتی مبتنی بر تصمیم گیری رضایت، سازماندهی حلقه، تابعیت و نمایندگی دوگانه.

#شهرام_شیخ_اسمعیلی

https://t.me/shahram_sheikhesmaeili



https://t.me/sociologyzhyar

٭٭روزنامه ی ژیار (شهرام شیخ اسمعیلی)٭٭:
نقد دموکراسی(١)

١.قضیه ارو
قضیه ی عدم امکان آرو نشان می دهد که دموکراسی از نظر منطقی ناهماهنگ است. این بر اساس مجموعه معینی از معیارها برای تصمیم گیری دموکراتیک است که ذاتاً متضاد هستند، یعنی این سه معیار «عادلانه»:
اگر هر رأی دهنده ای جایگزین X را به جایگزین Y ترجیح دهد، گروه X را بر Y ترجیح می دهد.
اگر ترجیح هر رأی دهنده بین X و Y بدون تغییر باقی بماند، ترجیح گروه بین X و Y نیز بدون تغییر باقی می ماند (حتی اگر ترجیحات رأی دهندگان بین جفت های دیگر مانند X و Z، Y و Z، یا Z و W تغییر کند).
"دیکتاتور" وجود ندارد: هیچ رای دهنده ای به تنهایی قدرت تعیین اولویت گروه را ندارد.

کنت آرو مفاهیم این قضیه را به شکلی غیر ریاضی خلاصه کرد و بیان کرد که "هیچ روش رای گیری منصفانه نیست"، "هر روش رای گیری رتبه بندی شده ناقص است"، و "تنها روش رای گیری که نقص ندارد، دیکتاتوری است".
با این حال، پیش‌فرض‌های رسمی ارو را می‌توان بیش از حد سخت‌گیرانه در نظر گرفت، و با تضعیف معقول آنها، ناهماهنگی منطقی دموکراسی بسیار کمتر انتقادی به نظر می‌رسد.

٢.ناکارآمدی ها
برخی از اقتصاددانان کارآمدی دموکراسی را مورد انتقاد قرار داده اند و با استناد به فرضیه رای دهنده غیرمنطقی یا رأی دهنده ای که بدون تمام حقایق یا اطلاعات لازم تصمیم می گیرد تا تصمیمی واقعا آگاهانه اتخاذ کند، از کارایی دموکراسی انتقاد کرده اند. بحث دیگر این است که دموکراسی به دلیل میزان ورودی و مشارکت مورد نیاز برای پیشبرد تصمیم گیری، فرآیندها را کند می کند. نمونه رایجی که اغلب برای اثبات این نکته ذکر می شود، توسعه اقتصادی بالای چین (یک دولت کمونیستی تک حزبی غیر دموکراتیک ) در مقایسه با هند (یک دولت چند هزبی دموکراتیک است .
به گفته اقتصاددانان، فقدان مشارکت دموکراتیک در کشورهایی مانند چین امکان رشد اقتصادی بدون محدودیت را فراهم می کند.
از سوی دیگر،سقراط معتقد بود که دموکراسی بدون توده‌های تحصیل‌کرده (تحصیل‌کرده به معنای وسیع‌تر دانا و مسئول بودن) تنها منجر به این می‌شود که پوپولیسم ملاک تبدیل شدن به یک رهبر منتخب باشد و نه شایستگی. این در نهایت منجر به نابودی جامعه می شود. این را افلاطون در کتاب 10 جمهوری در گفتگوی سقراط با آدیمانتوس نقل کرده است.
سقراط بر این عقیده بود که حق رای نباید حقی بدون تبعیض (مثلاً از طریق تولد یا تابعیت) باشد، بلکه باید فقط به افرادی داده شود که به اندازه کافی به انتخاب خود فکر می کنند.

جمهوری افلاطون دیدگاهی انتقادی از دموکراسی را از طریق روایت سقراط ارائه می‌کند: «دموکراسی، که شکلی جذاب از حکومت است، سرشار از تنوع و بی‌نظمی، و نوعی برابری را بین افراد برابر و نابرابر تقسیم می‌کند» .

افلاطون در کار خود پنج شکل از حکومت رااز بهترین به بدترین فهرست می کند و دموکراسی را به عنوان دومین بدترین شکل، پشت سر تنها استبداد، که به گفته وی نتیجه طبیعی دموکراسی است، فهرست می کند و استدلال می کند که در یک دموکراسی هر کس خود را به کار می گیرد. منافع خودخواهانه پیش از منفعت عمومی تا زمانی که ظالمی ظهور کند که آنقدر قوی باشد که بتواند منافع خود را بر دیگران تحمیل کند. با فرض اینکه جمهوریافلاطون استدلال می‌کند که تنها کالیپولیس، اشرافی که توسط شاهان فیلسوف ناخواسته (عاقل‌ترین مردان) رهبری می‌شود، شکلی عادلانه از حکومت است. شی جین پینگ، دبیرکل حزب کمونیست چین طی تماسی تلفنی به جو بایدن ، رئیس جمهور آمریکاهشدار داد که دموکراسی در حال مرگ است. شی جین پینگ افزود: «دموکراسی ها به اجماع نیاز دارند و زمان می برد و شما زمان آن را ندارید.

#شهرام_شیخ_اسمعیلی


https://t.me/shahram_sheikhesmaeili

https://t.me/sociologyzhyar

نقد دموکراسی(٢)

٣.قانون مردمی به عنوان نما
متفکران ایتالیایی قرن بیستم ،ویلفردو پارتو و گائتانو موسکا (به طور مستقل) استدلال کردند که دموکراسی توهمی است و فقط برای پوشاندن واقعیت حاکمیت نخبگان عمل می کند. در واقع، آنها استدلال می کردند که الیگارشی نخبگان قانون غیرقابل خم شدن طبیعت بشر است، که عمدتاً به دلیل بی علاقگی و تفرقه توده ها (در مقابل انگیزه، ابتکار و اتحاد نخبگان) است و نهادهای دموکراتیک کاری بیش از تغییر انجام نمی دهند.
اعمال قدرت از سرکوب تا دستکاری، همانطور که لوئیس براندیس زمانی اظهار داشت: "ما ممکن است دموکراسی داشته باشیم، یا ممکن است ثروت در دستان معدودی متمرکز شده باشد، اما نمی توانیم هر دو را داشته باشیم."
مطالعه‌ای که توسط مارتین گیلنز، پروفسور پرینستون در مورد 1779 تصمیم دولت ایالات متحده انجام شد، به این نتیجه رسید که «نخبگان و گروه‌های سازمان‌یافته که منافع تجاری را نمایندگی می‌کنند، تأثیرات مستقل قابل‌توجهی بر سیاست‌های دولت ایالات متحده دارند، در حالی که شهروندان متوسط ​​و گروه‌های ذی‌نفع توده‌ای تأثیر مستقل کمی دارند یا هیچ تأثیر مستقلی ندارند. "


٤.حکومت اوباش
جیمز مدیسون در مقاله فدرالیست شماره ده دموکراسی را مورد انتقاد قرار داد و استدلال کرد که جمهوری شکل ترجیحی حکومت است و گفت: «... دموکراسی ها همیشه منظره آشفتگی و مشاجره بوده اند؛ همیشه با امنیت شخصی یا حقوق مالکیت ناسازگار بوده اند. و به طور کلی در طول زندگی خود به همان اندازه که در مرگ خشونت آمیز بوده اند کوتاه بوده اند.»
مدیسون پیشنهاد کرد که جمهوری‌ها برتر از دموکراسی‌ها هستند، زیرا جمهوری‌ها در برابر استبداد اکثریت محافظت می‌شوند ، او بیان می‌کند: «همان مزیتی که یک جمهوری نسبت به دموکراسی دارد، در کنترل تأثیرات جناح‌ها، برای اکثریت مردم نسبت به گروه‌های مختلف برخوردار است یعنی جمهوری کوچک».
توماس جفرسون هشدار داد که "استبداد انتخابی، دولتی نیست که ما برای آن جنگیدیم."

٥.بی ثباتی سیاسی

اخیراً دموکراسی به دلیل عدم ارائه ثبات سیاسی کافی مورد انتقاد قرار گرفته است. از آنجایی که دولت‌ها اغلب در داخل و خارج انتخاب می‌شوند، تغییرات مکرری در سیاست‌های کشورهای دموکراتیک هم در داخل و هم در سطح بین‌المللی وجود دارد. حتی اگر یک حزب سیاسی قدرت را حفظ کند، اعتراضات پر سر و صدا و تیتربرانگیز و انتقادهای تند رسانه های عمومی اغلب برای ایجاد تغییرات سیاسی ناگهانی و غیرمنتظره کافی است. تغییرات مکرر سیاست در رابطه با تجارت و مهاجرت احتمالاً مانع از سرمایه گذاری شده و بنابراین مانع رشد اقتصادی می شود. به همین دلیل، بسیاری از مردم این ایده را مطرح کرده اند که دموکراسی برای یک کشور در حال توسعه نامطلوب است که در آن رشد اقتصادی و کاهش فقر در اولویت قرار دارد.
این اتحاد اپورتونیستی نه تنها این نقص را دارد که باید به بسیاری از جناح های مخالف ایدئولوژیک پاسخ دهد، بلکه معمولاً کوتاه مدت است زیرا هرگونه عدم تعادل درک شده یا واقعی در رفتار با شرکای ائتلاف، یا تغییر در رهبری در خود شرکای ائتلاف، می تواند به راحتی باعث می شود که شریک ائتلافی حمایت خود را از دولت پس بگیرد.
رسانه های مغرض به ایجاد بی ثباتی سیاسی و در نتیجه مانع تراشی در دموکراسی شده اند تا ترویج آن متهم شده اند



#شهرام_شیخ_اسمعیلی


https://t.me/shahram_sheikhesmaeili

https://t.me/sociologyzhyar

دموکراتیک شدن
عناوینی که برای حمایت از تکامل دموکراسی بیان کرده اند:
مفسران به تأثیر توسعه اقتصادی اشاره کرده اند.
در یک نظریه مرتبط، رونال اینگلهارت، پیشنهاد می‌کند که بهبود استانداردهای زندگی در کشورهای پیشرفته مدرن می‌تواند مردم را متقاعد کند که می‌توانند بقای اساسی خود را بدیهی بدانند، که منجر به تأکید بیشتر بر ارزش های ابراز وجود می‌شود و ارتباط نزدیکی با دموکراسی دارد.

داگلاس ام. اغلب فرض بر این است که دموکراسی باعث صلح می شود ، اما این مطالعه نشان می دهد که از نظر تاریخی، صلح و دمکراسی همزاد هم بوده اند.

کارول کویگلی نتیجه می‌گیرد که ویژگی‌های سلاح‌ها پیش‌بینی‌کننده اصلی دموکراسی هستند:
دموکراسی - این سناریو - تنها زمانی ظاهر می‌شود که بهترین سلاح‌های موجود برای افراد به‌راحتی به دست بیاورند و استفاده کنند.
در دهه 1800، اسلحه بهترین سلاح شخصی موجود بود، و در ایالات متحده آمریکا (که قبلاً اسماً دموکراتیک بود)، تقریباً همه می‌توانستند هزینه خرید یک تفنگ را داشته باشند و می‌توانستند نحوه استفاده از آن را نسبتاً آسان بیاموزند. دولت‌ها نمی‌توانستند بهتر از این کاری بکنند عصر ارتش‌های انبوه سربازان شهروندان با اسلحه شد.
شبیه این وضعیت در، یونان پریکلیس عصر سرباز شهروند و دموکراسی بود.
تئوری های دیگر بر

ارتباط آموزش و سرمایه انسانی - و در درون آنها توانایی شناخت برای افزایش تحمل، عقلانیت، سواد سیاسی و مشارکت تاکید داشتند.
دو اثر آموزش و توانایی شناختی متمایز است:
یک اثر شناختی (شایستگی انتخاب منطقی، پردازش اطلاعات بهتر)
یک اثر اخلاقی (حمایت از ارزش های دموکراتیک، آزادی، حقوق بشر و غیره)، که خود به هوش بستگی دارد.
شواهدی که با نظریه‌های مرسوم در مورد اینکه چرا دموکراسی پدیدار می‌شود و پایدار می‌شود، سازگار است، به سختی به دست می‌آید.
تحلیل های آماری با نشان دادن این که هیچ مدرک قابل اعتمادی برای این ادعا وجود ندارد که دموکراسی زمانی که کشورها ثروتمندتر، تحصیل کرده تر یا کمتر نابرابر می شوند، بیشتر پدید می آید،نظریه مدرنیزاسیون را به چالش کشیده اند.
در واقع، شواهد تجربی نشان می‌دهد که رشد اقتصادی و آموزش ممکن است منجر به افزایش تقاضا برای دموکراسی‌سازی نشود، همانطور که تئوری مدرنیزاسیون نشان می‌دهد: از نظر تاریخی، اکثر کشورها قبل از گذار به دموکراسی به سطوح بالایی از دسترسی به آموزش ابتدایی دست یافته‌اند.
به جای اینکه به عنوان یک کاتالیزور برای دموکراسی‌سازی عمل کند، در برخی شرایط ممکن است رژیم‌های غیردموکراتیک از تدارکات آموزشی برای تلقین به رعایای خود و تقویت قدرت آنها استفاده کنند.

ارتباط مفروض بین آموزش و رشد اقتصادی هنگام تجزیه و تحلیل شواهد تجربی زیر سوال می رود.
در کشورهای مختلف، همبستگی بین میزان تحصیلات و نمرات آزمون ریاضی بسیار ضعیف است (0.07). رابطه ضعیف مشابهی بین هزینه های هر دانش آموز و شایستگی ریاضی وجود دارد (.26). علاوه بر این، شواهد تاریخی نشان می‌دهد که میانگین سرمایه انسانی (که با استفاده از نرخ سواد اندازه‌گیری می‌شود) توده‌ها شروع صنعتی شدن در فرانسه را از سال 1750 تا 1850 با وجود استدلال‌های مخالف توضیح نمی‌دهد.
این یافته‌ها با هم نشان می‌دهند که آموزش و پرورش همیشه سرمایه انسانی و رشد اقتصادی را آنطور که عموماً ادعا می‌شود ارتقا نمی‌دهد. در عوض، شواهد حاکی از آن است که تدارکات آموزش اغلب از اهداف بیان شده خود کوتاهی می‌کند، یا به‌عنوان جایگزین، بازیگران سیاسی از آموزش برای ارتقای اهدافی غیر از رشد و توسعه اقتصادی استفاده می‌کنند.

#شهرام_شیخ_اسمعیلی

https://t.me/shahram_sheikhesmaeili

https://t.me/sociologyzhyar

اتوکراسی

برخی از محققان به دنبال تعیین کننده های "عمیق" نهادهای سیاسی معاصر، اعم از جغرافیایی یا جمعیتی بوده اند.
نهاد های فراگیرتر منجر به دموکراسی می‌شوند، زیرا با کسب قدرت بیشتر مردم، می‌توانند از نخبگان بیشتر مطالبه کنند، که به نوبه خود باید چیزهای بیشتری را برای حفظ موقعیت خود بپذیرند.
این دایره با فضیلت ممکن است به دموکراسی ختم شود.
یک مثال از این محیط بیماری است. مکان هایی با نرخ های مرگ و میر متفاوت، جمعیت و سطح بهره وری متفاوتی در سراسر جهان داشتند. به عنوان مثال، در آفریقا،مگس تسه تسه که انسان ها و دام ها را مبتلا می کند - توانایی آفریقایی ها را برای شخم زدن زمین کاهش داد. این باعث شد که آفریقا کمتر ساکن شود. در نتیجه، قدرت سیاسی کمتر متمرکز بود.
این همچنین بر موسسات استعماری کشورهای اروپایی که در آفریقا تأسیس کردند تأثیر گذاشت.
این که ساکنان استعماری می توانستند در یک مکان زندگی کنند یا نه، آنها را وادار کرد تا نهادهای مختلفی را توسعه دهند که به مسیرهای اقتصادی و اجتماعی متفاوتی منجر شد
در نتیجه، برخی از کشورهای آفریقایی به دموکراسی و برخی دیگر حکومت خودکامه دست یافتند .
نمونه ای از عوامل تعیین کننده جغرافیایی برای دموکراسی، دسترسی به مناطق ساحلی و رودخانه ها است. این موهبت طبیعی به واسطه مزایای تجارت با توسعه اقتصادی رابطه مثبت دارد .
تجارت باعث توسعه اقتصادی شد که به نوبه خود قدرت را گسترش داد. حاکمانی که خواهان افزایش درآمد بودند مجبور بودند از حقوق مالکیت محافظت کنند تا انگیزه هایی برای سرمایه گذاری مردم ایجاد کنند. از آنجایی که افراد بیشتری از قدرت بیشتری برخوردار بودند، باید امتیازات بیشتری توسط حاکم داده می شد و در بسیاری از جاها این روند به دموکراسی منجر می شود . این عوامل تعیین کننده ساختار جامعه را که تعادل قدرت سیاسی را به حرکت در می آورد، تعریف می کردند.

رابرت میشلز ادعا می کند که اگرچه دموکراسی هرگز نمی تواند به طور کامل تحقق یابد، دموکراسی ممکن است به طور خودکار در عمل تلاش برای دموکراسی توسعه یابد:
دهقان در افسانه وقتی در بستر مرگ است به پسرانش می گوید که گنجی در مزرعه دفن شده است. پس از مرگ پیرمرد، پسران همه جا را حفاری می کنند تا گنج را کشف کنند. آن را پیدا نمی کنند. اما کار خستگی ناپذیر آنها خاک را بهبود می بخشد و رفاه نسبی را برای آنها تضمین می کند. گنج در افسانه ممکن است نماد دموکراسی باشد.


#شهرام_شیخ_اسمعیلی

https://t.me/shahram_sheikhesmaeili

https://t.me/sociologyzhyar

چگونه یک دولت دموکراتیک غیر دموکراتیک می شود؟

برخی از دولت‌های دموکراتیک دچار فروپاشی ناگهانی دولت و تغییر رژیم به شکل حکومت غیردموکراتیک شده‌اند.
کودتاهای نظامی داخلی یا شورش ها رایج ترین ابزاری هستند که توسط آن دولت های دموکراتیک سرنگون شده اند.
مثال‌ها عبارتند از:
جنگ داخلی اسپانیا ، کودتای ١٨ برومر که به جمهوری اول فرانسه پایان داد ، و کودتای پرتغال که پایان یافت . اولین جمهوری پرتغال برخی از کودتاهای نظامی توسط دولت های خارجی حمایت می شوند، مانندکودتای ١٩٥٦ گواتمالا و کودتای ١٩٥٣ ایران
انواع دیگر پایان ناگهانی دموکراسی عبارتند از:
تهاجم ،
به عنوان مثال،اشغال چکوسلوکی توسط آلمان، و سقوط ویتنام جنوبی .

خود کودتا ، که در آن رهبر دولت به طور فراقانونی تمام قدرت را به دست می گیرد یا به طور غیرقانونی دوره ریاست خود را تمدید می کند. این کار از طریق:
تعلیق قانون اساسی با فرمان، مانند کودتای ١٩٩٢ پرو
«خود کودتای انتخاباتی» با استفاده از تقلب در انتخاباتبرای انتخاب مجدد یک مقام یا حزب سیاسی که قبلاً منصفانه انتخاب شده بود. به عنوان مثال، در انتخابات ١٩٩٩اوکراین ، انتخابات قانون گذاری در روسیه ٢٠٠٣ و انتخابات٢٠٠٤ ریاست جمهوری در روسیه.

کودتای سلطنتی ، که در آن پادشاهی که معمولاً در دولت دخالت ندارد، تمام قدرت را به دست می گیرد. به عنوان مثال، دیکتاتوری٦ ژانویه ، در سال 1929 زمانی که پادشاه یوگسلاوی الکساندر اول پارلمان را عزل کرد و با فرمان شروع به حکومت کرد، آغاز شد.
عقب نشینی دموکراتیک می تواند با تاکید بر افزایش امنیت و از بین بردن انتخابات آزاد ومنصفانه ، آزادی بیان ، استقلال قوه ی قضائیه، حاکمیت قانون ، به دموکراسی به تدریج پایان دهد .
یک مثال معروف قانون توانبخشی ١٩٣٣ است که به طور قانونی به دموکراسی در جمهوری آلمان در زمان وایمار پایان داد و باعث انتقال قدرت به آلمان نازی شد.
خشونت سیاسی موقت یا طولانی مدت و مداخله دولت می تواند از برگزاری انتخابات آزاد وعادلانه جلوگیری کند که ماهیت دموکراتیک دولت ها را از بین می برد.
این امر در سطح محلی حتی در دموکراسی های تثبیت شده ای مانند ایالات متحده اتفاق افتاده است. به عنوان مثال،شورش ویلمینگتون ١٩٨٨ و محرومیت آفریقایی-آمریکایی ها پس از دوران بازسازی.




#شهرام_شیخ_اسمعیلی

https://t.me/shahram_sheikhesmaeili

https://t.me/sociologyzhyar

٭٭روزنامه ی ژیار (شهرام شیخ اسمعیلی)٭٭:
دموکراسی چیست شامل چه چیزهایی می شود؟

دموکراسی شکلی از حکومت است که در آن مردم صلاحیت مشورت و تصمیم گیری در مورد قانون را دارند (« دموکراسی مستقیم»)
و یا در انتخاب مقامات حکومتی برای انجام مشورت و تصمیم گیری نقش دارند(" دموکراسی نمایندگی").
یا اینکه چه کسی بخشی از "مردم" در نظر گرفته می شود و چگونه اختیارات به مردم واگذار می شود یا توسط مردم به حکومت تفویض می شود.
در طول زمان و با انواع مختلفی از دموکراسی در کشورهای گوناگون حکومت ها را تغییر داده است.

ویژگی های دموکراسی اغلب شامل:

آزادی اجتماعات،آزادی انجمن، حقوق مالکیت ، آزادی مذهب ،آزادی بیان و دربرگیرندگی آن در میان همه ی مردم
و
برابری شهروندی ،رضایت از حاکمان ،داشتن حق رای ،عدم محرومیت بی دلیل از حق زندگی و آزادی و رعایت حقوق اقلیت ها از سوی دولت

را می توان از ارکان دموکراسی دانست

#شهرام_شیخ_اسمعیلی


https://t.me/shahram_sheikhesmaeili

چه حکومت هایی دموکراسی نیستند؟

دموکراسی با اشکال حکومتی زیر در تضاد است:
١. حکومتی که در آن قدرت یا در اختیار یک فرد است مانند نظام‌های استبدادی از جمله سلطنت مطلقه
٢.در حکومتی که قدرت در اختیار تعداد کمی از افراد است، همچون حکومت های الیگارشیک
٣.مخالفت‌هایی با حکومت دموکراتیک در یونان باستان هم وجود داشته است .

کارل ریموند پوپر دموکراسی را در تضاد با دیکتاتوری یا استبداد که بر تمرکز بر شیوه هایی است که مردم از طریق آن رهبران خود را کنترل می کنند و آنها را بدون نیاز به انقلاب کردن برکنار کنند دموکراتیک می داند.
افکار عمومی جهان شدیداً طرفدار نظام‌های حکومتی دموکراتیک است.



#شهرام_شیخ_اسمعیلی



https://t.me/shahram_sheikhesmaeili

https://t.me/sociologyzhyar

تعریف دموکراسی

اگرچه عموماً دموکراسی با رای دادن تعریف می شود،هیچ اتفاق نظری در مورد تعریف دقیق دموکراسی وجود ندارد.
کارل ریموند پوپر می گوید که دیدگاه «کلاسیک» دموکراسی به سادگی و «به طور خلاصه، نظریه ای است که دموکراسی راحکومت مردم می داند،که درآن مردم حق دارند حکومت کنند».

کوفی عنان بیان می کند که «به تعداد کشورهای دموکراتیک در جهان اشکال مختلف دموکراسی وجود دارد».
یک مطالعه 2234 صفت در استفاده برای توصیف دموکراسی در زبان انگلیسی را شناسایی شده است.

اصول دموکراتیک:
در برابر بودن همه شهروندان دربرابر قانون و دسترسی برابر به فرآیندهای قانونگذاری منعکس می شود. به عنوان مثال، در یک دموکراسی نمایندگی ، هر رأی دارای وزن برابر است، هیچ محدودیت غیرمنطقی نمی تواند برای هر کسی که به دنبال نماینده شدن است اعمال شود.
آزادی شهروندان واجد شرایط آن با حقوق و آزادی های مشروعی که معمولاً توسط قانون اساسی حمایت می شود تضمین می شود .از دیگر کاربردهای «دموکراسی» می‌توان به دمکراسی مستقیم اشاره کرد که در آن مسائل مستقیماً توسط مجلس مؤسسان رأی داده می‌شود.

یک نظریه معتقد است که دموکراسی مستلزم سه اصل اساسی است:
- کنترل رو به بالا (حاکمیت مستقر در پایین ترین سطوح قدرت)
- برابری سیاسی، و هنجارهای اجتماعی
- براساس برابری سیاسی، افراد و نهادها فقط اعمال قابل قبولی را در نظر می گیرند که منعکس کننده دو اصل اول کنترل صعودی و برابری سیاسی است.

ویژگی دموکراسی:

برابری حقوقی ، آزادی سیاسی و حاکمیت قانون اغلب به عنوان ویژگی های اساسی برای یک دموکراسی با عملکرد خوب معرفی شده است.

اصطلاح «دموکراسی» گاهی اوقات به عنوان مخفف دموکراسی لیبرال به کار می رود، که نوعی از دموکراسی نمایندگی است که ممکن است شامل عناصری مانند پلورالیسم سیاسی باشد یا برابری در مقابل قانون؛ حق درخواست مقامات منتخب برای رسیدگی به شکایات؛ روند قانونی ؛ آزادی های مدنی ؛ حقوق بشر؛ و عناصر جامعه مدنی خارج از حکومت.
راجر اسکروتون استدلال می کند که دموکراسی به تنهایی نمی تواند آزادی شخصی و سیاسی را فراهم کند مگر اینکه نهادهای جامعه مدنی نیز حضور داشته باشند.
در برخی از کشورها، به ویژه در انگلستان که منشأ سیستم وست مینستر است، حاکمیت پارلمان و و در عین حال حفظ استقلال قضایی است.
در هند ، حاکمیت پارلمانی تابع قانون اساسی هند است است که بررسی قضایی را شامل می شود.
اگرچه اصطلاح «دموکراسی» معمولاً در زمینه یک دولت سیاسی استفاده می‌شود ، اما این اصول برای سازمان های خصوصی نیز قابل اجرا هستند.

روش های تصمیم گیری زیادی در دموکراسی ها استفاده می شود، اما حکومت اکثریت شکل مسلط می یابد وبدون غرامت، مانند حمایت های قانونی از حقوق فردی یا گروهی، اقلیت های سیاسی را می توان" سرکوب نمود.
حکومت اکثریت یک رویکرد رقابتی است که مخالف دموکراسی اجماعی است و این نیاز را بوجود می آورد که انتخابات ، و به طور کلی مشورت ، اساساً و از لحاظ رویه ای « عادلانه»، یعنی برابری و عدالت و باشد .
در برخی کشورها، آزادی بیان سیاسی ، آزادی بیان ، آزادی مطبوعات و دموکراسی برای اطمینان از اینکه رای دهندگان به خوبی مطلع هستند و آنها را قادر می سازد تا بر اساس منافع خود رای دهند، مهم تلقی می شوند.
همچنین مطرح گردیده است که ویژگی اساسی دموکراسی ظرفیت همه رأی دهندگان برای مشارکت آزادانه و کامل در زندگی جامعه خود است.
با تأکید بر مفهوم قرار داد اجتماعی و اراده جمعی همه رأی دهندگان، دموکراسی را می توان به عنوان شکلی از جمع گرایی سیاسی نیز توصیف کرد، زیرا به عنوان شکلی از حکومت تعریف می شود که در آن همه شهروندان واجد شرایط حق اظهار نظر برابر دارند.
قانون گذاری جمهوری ها، هرچند اصل مشترک حاکمیت با رضایت حکومت شوندگان ، بیشتر به دموکراسی مرتبط هستند، اما لزوماً دموکراسی نیستند، زیرا جمهوری گرایی مشخص نمی‌کند که مردم چگونه باید حکومت کنند.
به طور کلاسیک اصطلاح " جمهوری " هم شامل دموکراسی ها و آریستوکراسی ها بود.
در مفهوم مدرن، شکل حکومت جمهوری، شکلی از حکومت بدون پادشاه است . به همین دلیل دموکراسی ها می توانند جمهوری یا مشروطه سلطنتی باشند ، مانند انگلستان.

#شهرام_شیخ_اسمعیلی

https://t.me/shahram_sheikhesmaeili

https://t.me/sociologyzhyar

تاریخ دموکراسی

مجامع دموکراتیک قدمتی به درازای قدمت نوع بشر دارد و اما تا قرن نوزدهم، شخصیت های سیاسی مهم عموما با دموکراسی مخالف بودند.
نظریه‌پردازان جمهوری‌خواه دموکراسی را مختص جوامع کوچک می دانستند و معتقد بودند با بزرگ‌تر شدن اندازه واحدهای سیاسی، این احتمال افزایش می‌یابد که دولت ها مستبد شوند.
و در عین حال، واحدهای سیاسی کوچک در برابر فتح آسیب پذیر بودند.
مونتسکیو می نویسد: "اگر جمهوری کوچک باشد، توسط نیروی خارجی ویران می شود و اگر بزرگ باشد، با نقص داخلی ویران می شود."
به گفته دانیل دیدنی، دانشمند علوم سیاسی جان هاپکینز، ایجاد ایالات متحده با اندازه بزرگ و سیستم کنترل و تعادل خود، راه حلی برای مشکلات دوگانه بزرگی و کوچکی دولت ها بود.

به طورکلی، سیاست‌های مختلف، درگذشته خارج از دموکراسی‌های اعلام شده، به‌عنوان دوران پیشا دموکراتیک توصیف می شود.



#شهرام_شیخ_اسمعیلی

https://t.me/shahram_sheikhesmaeili

https://t.me/sociologyzhyar

تئوری های اولیه ی دموکراسی
ارسطوحکومت اکثریت (دموکراسی/تیموکراسی )، حکومت اقلیت ( الیگارشی/آریستوکراسی )،
و حکومت یک نفر ( استبداد یا خودکامه / سلطنت مطلقه ) را در برابر و تقابل با هم قرار داد.
او همچنین فکر می کرد که یک نوع خوب و یک نوع بد از هر سیستم وجود دارد (او دموکراسی را همتای منحط تیموکراسی می دانست).

دیدگاه رایج در میان نظریه پردازان جمهوری خواه اولیه و رنسانس این بود که دموکراسی تنها در جوامع سیاسی کوچک می تواند دوام بیاورد.این نظریه پردازان جمهوری خواه با توجه به درس گرفتن از تغییر جمهوری روم به سمت سلطنت مطلقه با بزرگتر یا کوچکتر شدن آن، معتقد بودند که گسترش قلمرو و جمعیت ناگزیر به استبداد منجر می شود.بنابراین دموکراسی از نظر تاریخی بسیار شکننده و نادر بود، زیرا تنها در واحدهای سیاسی کوچک می‌توانست دوام بیاورد، که به دلیل اندازه‌شان در برابر فتح واحدهای سیاسی بزرگ‌تر آسیب‌پذیر بودند.
همچنانکه ذکر شد از دیدگاه مونتسکیو ، "اگر جمهوری کوچک است، توسط یک نیروی خارجی نابود می شود، و اگر بزرگ باشد، توسط یک یک فرد پست نابود می شود."
روسو معتقد بود: « مالکیت طبیعی دولت‌های کوچک است که به‌عنوان یک جمهوری اداره می شوند، کشورهای متوسط ​​تابع یک پادشاه می باشند، و امپراتوری‌های بزرگ تحت تأثیر یک شاهزاده مستبد قرار می گیرند».



#شهرام_شیخ_اسمعیلی

https://t.me/shahram_sheikhesmaeili

https://t.me/sociologyzhyar

نظریه معاصر دموکراسی(١)
در میان نظریه پردازان سیاسی مدرن، سه مفهوم متضاد از دموکراسی وجود دارد:
دموکراسی اجماعی
، دموکراسی مشورتی
و دموکراسی رادیکال

دموکراسی اجماعی
تئوری دموکراسی اجماعی ادعا می کند که هدف فرآیندهای دموکراتیک درخواست اولویت هایشهروندان و اجماع برای تعیین سیاست های اجتماعی جامعه است، بنابراین، طرفداران این دیدگاه معتقدند که مشارکت دموکراتیک باید در درجه اول بر رای دادن متمرکز شود ، جایی که سیاست با رای اکثریت تعیین می شود.

انواع مختلفی از دموکراسی اجماعی وجود دارد:
دموکراسی مینیمالیستی، دموکراسی یک سیستم حکومتی است که در آن شهروندان به تیم هایی از رهبران سیاسی حق حکومت در انتخابات دوره ای را داده اند. بر اساس این برداشت حداقلی، شهروندان نمی توانند و نباید «حکومت» کنند، چون عوام در بیشتر مسائل، در اکثر مواقع، دیدگاه روشنی ندارند یا دیدگاه هایشان مستدل نیست.
جوزف شومپیتر نماینده این دیدگاه در کتاب خود ،سرمایه داری، سوسیالیسم و ​​دموکراسی به خوبی این دیدگاه را منعکس کرده است
دیگرطرفداران معاصر مینیمالیسم عبارتند از :ویلیام اچ رایکر، آدام پرزورسکی،ریچارد بوسنر هستند.

بر اساس تئوری دموکراسی مستقیم از سوی دیگر، شهروندان باید به طور مستقیم، نه از طریق نمایندگان خود، در مورد پیشنهادات قانونی رأی دهند. طرفداران دموکراسی مستقیم دلایل مختلفی برای حمایت از این دیدگاه ارائه می کنند. فعالیت سیاسی می تواند به خودی خود ارزشمند باشد، شهروندان را اجتماعی و آموزش می دهد و مشارکت مردمی می تواند نخبگان قدرتمند را بررسی کند. مهمتر از همه، شهروندان بر خود حکومت نمی کنند مگر اینکه مستقیماً قوانین و سیاست ها را تعیین کنند.
دولت‌ها تمایل دارند قوانین و سیاست‌هایی ایجاد کنند که که نزدیک به دیدگاه متوسط رای دهندگان باشد نیمی در سمت چپ و نیمی دیگر در سمت راست آنها.
این یک نتیجه مطلوب نیست، زیرا نشان‌دهنده کنش نخبگان سیاسی خودخواه و تا حدودی غیرپاسخگو است که برای کسب رای رقابت می‌کنند.
آنتونی داونز پیشنهاد می کند که احزاب سیاسی ایدئولوژیک ضروری هستند تا به عنوان میانجی بین افراد و دولت ها عمل کنند. داونز این دیدگاه را در کتاب خود با عنوان نظریه اقتصادی دموکراسی در سال 1957 بیان کرد .

#شهرام_شیخ_اسمعیلی


https://t.me/shahram_sheikhesmaeili

https://t.me/sociologyzhyar

نظریه معاصر دموکراسی(٢)
رابرت دال استدلال می کند که اصل اساسی دموکراتیک این است که، وقتی صحبت از تصمیمات جمعی الزام آور می شود، هر فرد در یک جامعه سیاسی حق دارد که منافع او به طور یکسان مورد توجه قرار گیرد (نه لزوماً همه مردم به طور یکسان تصمیم جمعی بگیرند). او از واژه چند سالاری برای اشاره به جوامعی استفاده می‌کند که در آن‌ها مجموعه‌ای از نهادها و رویه‌ها وجود دارد که به نظر می‌رسد منجر به چنین دموکراسی می‌شود.
اولین و مهمترین نهادها، برگزاری منظم انتخابات آزاد برای انتخاب نمایندگانی است سپس تمام یا بیشتر سیاست های عمومی جامعه را مدیریت می کنند. با این حال، برای مثال، اگرفقر مانع از مشارکت سیاسی شود، رویه‌های چند‌ کانونی ممکن است یک دموکراسی کامل ایجاد نکند ، رونالد دورکین دیدگاه مشابهی دارد و استدلال می کند که "دموکراسی یک ایده آل ماهوی است، نه صرفا رویه ای."

دموکراسی مشورتی

دموکراسی مشورتی بر این مفهوم استوار است که دموکراسی، حکومت از طریق مشورت است . برخلاف دموکراسی اجماعی، دموکراسی مشورتی بر این باور است که برای مشروعیت یک تصمیم دموکراتیک، باید مقدمه آن رایزنی اصیل باشد، نه صرفاً اجماع که در رای گیری اتفاق می افتد و مشورت اصیل مشورتی در میان تصمیم گیرندگان است که عاری از تحریف قدرت سیاسی نابرابر است، مانند قدرتی که تصمیم گیرنده از طریق ثروت اقتصادی یا حمایت گروه های ذینفع به دست می آید.
اگر تصمیم گیرندگان نتوانندپس از بررسی واقعی یک پیشنهاد به اجماعی برسند مجمعی از طریق قانون شهروندی توسط بسیاری از محققان به عنوان نمونه های عملی دموکراسی مشورتی در نظر گرفته می شوند،که مجامع شهروندان را به عنوان مکانیزمی فزاینده محبوب برای مشارکت شهروندان در تصمیم گیری های دولتی معرفی می کند.

دموکراسی رادیکال
دموکراسی رادیکال مبتنی بر این ایده است که روابط قدرت سلسله مراتبی و نابرابر در جامعه وجود دارد. نقش دموکراسی این است که با اجازه دادن به تفاوت، مخالفت و تضاد در فرآیندهای تصمیم گیری، آن روابط را قابل مشاهده و به چالش بکشد.



#شهرام_شیخ_اسمعیلی


https://t.me/shahram_sheikhesmaeili

https://t.me/sociologyzhyar

انواع دموکراسی

انواع زیر از دموکراسی منحصر به فرد نیستند،بسیاری جزئیات جنبه هایی را مشخص می کنند که مستقل از یکدیگر هستند و می توانند در یک سیستم واحد وجود داشته باشند.

فرم های پایه دموکراسی

انواع مختلفی از دموکراسی وجود دارد، اما دو شکل بنیادی وجود دارد، که این دو شکل به نحوه اجرای اراده کل بدنه همه شهروندان واجد شرایط مربوط است.
یکی از این شکل‌های دموکراسی، دموکراسی مستقیم است که در آن همه شهروندان واجد شرایط در تصمیم‌گیری‌های سیاسی مشارکت فعال دارند، برای مثال رای دادن مستقیم به طرح‌های سیاسی را می توان نام برد.

شکل دیگر دموکراسی غیر مستقیم است،در اکثر دموکراسی‌های مدرن، کل بدنه شهروندان واجد شرایط به عنوان قدرت مستقل باقی می‌مانند، اما قدرت سیاسی به‌طور غیرمستقیم از طریق نمایندگان منتخب اعمال می‌شود که به آن دموکراسی نمایندگی هم می گویند

نمونه از دموکراسی مستقیم
یک landsgemende(در سال 2009) از کانتون گلاروس ، نمونه ای از دموکراسی مستقیم در سوئیس می باشد

در سوئیس ، بدون نیاز به ثبت نام، هر شهروند برگه های رای گیری و بروشورهای اطلاعاتی را برای هر رأی دریافت می کند (و می تواند آن را از طریق پست بازگرداند). سوئیس دارای سیستم دموکراسی مستقیم است و آرا (و انتخابات) حدوداً چهار بار در سال سازماندهی می شود.
دموکراسی مستقیم یک نظام سیاسی است که در آن شهروندان بدون اتکا به واسطه ها یا نمایندگان، شخصاً در تصمیم گیری شرکت می کنند. دموکراسی مستقیم به جمعیت رای دهنده این قدرت را می دهد که:
در تغییر قوانین اساسی،
ارائه ابتکارات ، رفراندومو پیشنهادات برای قوانین،برای مقامات منتخب دستورات الزام آور تعیین کند، مانند ابطال دوره قبل از پایان دوره انتخاب آنها یا طرح دعوی قضایی برای نقض یک وعده تبلیغاتی آنها

در دولت‌های نمایندگی امروزی، برخی از ابزارهای انتخاباتی مانند همه پرسی، ابتکارات شهروندان و فراخوان به عنوانشکلی از اشکال دموکراسی مستقیم نامیده می‌شوند.
با این حال، برخی از مدافعان دموکراسی مستقیم برای مجامع محلی بحث رودررو استدلال می کنند. دموکراسی مستقیم به عنوان یک سیستم دولتی در حال حاضر در کانتون های سوئیس یعنی آپنزل، اینر هودون و گلاروس ، شهرداری خودمختار زاباتیستای انقلابی جوامع وابسته شوراهای شهر بولیوی FEJUVE وجود دارد و همچنین کانتون های کرد روژئاوا (غرب کردستان) را می توان نام برد.

سیستم لات
استفاده از سیستم لات، که مشخصه دموکراسی آتن بود است ، ویژگی برخی از نسخه های دموکراسی مستقیم است. در این سیستم وظایف مهم دولتی و اداری توسط شهروندانی که در قرعه کشی انتخاب می شدند تعیین می گردید


#شهرام_شیخ_اسمعیلی

https://t.me/shahram_sheikhesmaeili

https://t.me/sociologyzhyar

دموکراسی نمایندگی
دموکراسی نمایندگی شامل انتخاب مقامات دولتی توسط مردم است. اگر رئیس دولت نیز از طریق دموکراتیک انتخاب شود،آن را جمهوری دموکراتیک می نامند .
رایج ترین مکانیسم آن شامل انتخاب نامزد با اکثریت آرا است. اکثر کشورهای غربی دارای سیستم های نمایندگی هستند.

نمایندگان ممکن است از یک حوزه انتخابیه انتخاب شوند یا به نمایندگان دیپلماتیک تبدیل شوند ، یا از طریق سیستم تناسبی نماینده کل رای دهندگان باشند ،و برخی از ترکیبی از این دو استفاده می کنند. برخی از دموکراسی های نمایندگی نیز عناصری از دموکراسی مستقیم را در خود جای داده اند، مانند رفراندوم . یکی از ویژگی‌های دموکراسی نمایندگی این است که در حالی که نمایندگان توسط مردم انتخاب می‌شوند تا به نفع مردم عمل کنند، اما آزادی اعمال قضاوت خود را برای بهترین روش حفظ می‌کنند. چنین دلایلی باعث انتقاد از دموکراسی نمایندگی شده است، به تضاد مکانیسم نمایندگی با دموکراسی اشاره شده است

نظام پارلمانی
دموکراسی پارلمانی یک دموکراسی نمایندگی است که در آن دولت توسط نمایندگان منصوب می‌شود یا می‌توانند آن‌ها را برکنار کنند، برخلاف «قانون ریاست‌جمهوری» که در آن رئیس‌جمهور هم رئیس دولت و هم رئیس دولت است و توسط رأی‌دهندگان انتخاب می‌شود، در دموکراسی پارلمانی، دولت با تفویض اختیار به یک وزارتخانه اجرائی و مشروط به بررسی، کنترل و تعادل مداوم مجلس مقننه منتخب مردم،از طرف مردم است.
در نظام پارلمانی، نخست وزیر ممکن است توسط قوه مقننه در هر مقطع زمانی به دلیل برآورده نکردن انتظارات قوه مقننه عزل شود. این کار از طریق رای عدم اعتماد انجام می شود که در آن قانونگذار تصمیم می گیرد که آیا نخست وزیر را از سمت خود برکنار کند یا نه،این کار رابا حمایت اکثریت انجام می دهد
در برخی کشورها، نخست‌وزیر می‌تواند در هر مقطع زمانی انتخاباتی را برگزار کند، معمولاً زمانی که نخست‌وزیر معتقد است که مردم برای انتخاب مجدد او نفع مردم است.
در سایر دموکراسی‌های پارلمانی، انتخابات اضافی عملاً هرگز برگزار نمی‌شود و دولت اقلیت تا انتخابات عادی بعدی در قدرت می مان

ویژگی مهم دموکراسی پارلمانی مفهوم "اپوزیسیون وفادار"است جوهر مفهوم این است که دومین حزب بزرگ سیاسی (یا اپوزیسیون) با حزب حاکم (یا ائتلاف) مخالف است، در حالی که همچنان به دولت و اصول دموکراتیک آن وفادار است.

نظام ریاست جمهوری
دموکراسی ریاست جمهوری سیستمی است که در آن مردم رئیس جمهور را از طریق انتخابات انتخاب می کنند. رئیس‌جمهور هم به عنوان رئیس دولت و هم رئیس دولت عمل می‌کند و اکثر قدرت‌های اجرایی را کنترل می‌کند. رئیس جمهور برای یک دوره خاص خدمت می کند و نمی تواند از این مدت تجاوز کند. قوه مقننه اغلب توانایی محدودی برای برکناری رئیس جمهور از سمت خود دارد. انتخابات معمولا تاریخ مشخصی دارد و به راحتی قابل تغییر نیست. رئیس جمهور کنترل مستقیمی بر کابینه دارد، به ویژه اعضای کابینه را تعیین می کند.
قوه مجریه معمولاً مسئولیت اجرا یا اجرای قوانین را بر عهده دارد و ممکن است دارای اختیارات محدود قانونگذاری مانند حق وتو باشد. با این حال، قوه مقننه قوانین و بودجه را تصویب می کند. این تفکیک قوا را فراهم می کند . در نتیجه، رئیس جمهور و قانونگذار ممکن است در نهایت تحت کنترل احزاب جداگانه قرار گیرند و به یکی اجازه دهند دیگری را مسدود کرده و در نتیجه در عملکرد منظم دولت دخالت کنند. شاید این دلیلی باشد که دموکراسی ریاست جمهوری در خارج از قاره آمریکا، آفریقا و آسیای مرکزی و جنوب شرقی چندان رایج نیست.




#شهرام_شیخ_اسمعیلی

https://t.me/shahram_sheikhesmaeili

https://t.me/sociologyzhyar

سیستم نیمه ریاستی
یک سیستم دموکراسی است که در آن دولت شامل نخست وزیر و رئیس جمهور می شود. اختیارات خاص نخست وزیر و رئیس جمهور در کشورهای مختلف متفاوت است.

رژیم هیبریدی یا نیمه مستقیم

برخی از دموکراسی‌های مدرن که عمدتاً دارای ماهیت نمایندگی هستند نیز به شدت به اشکال کنش سیاسی که مستقیماً دموکراتیک هستند متکی هستند. این دموکراسی ها که عناصر دموکراسی نمایندگی و دموکراسی مستقیم را ترکیب می کنند، دموکراسی ترکیبی ، دموکراسی نیمه مستقیم یا دموکراسی مشارکتی نامیده می شوند .
به عنوان مثال می توان به سوئیس و برخی از ایالت های ایالات متحده آمریکا اشاره کرد که در آن مکررا از رفرندوم و ابتکارات استفاده می شود .
کنفدراسیون سوئیس یک دموکراسی نیمه مستقیم است.
در سطح فدرال، شهروندان می‌توانند تغییراتی را در قانون اساسی پیشنهاد کنند ( ابتکار مردمی فدرال ) یا درخواست برگزاری رفراندوم قانون اساسی به تصویب می‌رسد . بین ژانویه 1995 و ژوئن 2005، شهروندان سوئیسی 31 بار برای پاسخ به 103 سوال رای دادند (در همان دوره، شهروندان فرانسوی تنها در دو رفراندوم شرکت کردند). اگرچه در 120 سال گذشته کمتر از 250 طرح به همه پرسی گذاشته شده است.
به عنوان مثال می توان به استفاده گسترده از رفراندوم در ایالت کالیفرنیای آمریکا اشاره کرد که ایالتی که دارای بیش از 20 میلیون رای دهنده است.
در نیوانگلند، جلسات شهری ،اغلب به ویژه در مناطق روستایی برای مدیریت دولت محلی استفاده می شود. این یک شکل ترکیبی از حکومت، با یک دموکراسی مستقیم محلی و یک دولت ایالتی نماینده ایجاد می کند. به عنوان مثال، اکثر شهرهای ورمونت است که جلسات سالانه شهر را در ماه مارس برگزار می کنند که در آن افسران شهر انتخاب می شوند، بودجه شهر و مدارس رای گیری می شود، و شهروندان این فرصت را دارند که در مورد مسائل سیاسی صحبت کنند و نظرات آنها شنیده می شود




#شهرام_شیخ_اسمعیلی



https://t.me/shahram_sheikhesmaeili


https://t.me/sociologyzhyar