روزنامه ی ژیار (شهرام شیخ اسمعیلی)

٭٭روزنامه ی ژیار (شهرام شیخ اسمعیلی)٭٭:
نقد دموکراسی(١)

١.قضیه ارو
قضیه ی عدم امکان آرو نشان می دهد که دموکراسی از نظر منطقی ناهماهنگ است. این بر اساس مجموعه معینی از معیارها برای تصمیم گیری دموکراتیک است که ذاتاً متضاد هستند، یعنی این سه معیار «عادلانه»:
اگر هر رأی دهنده ای جایگزین X را به جایگزین Y ترجیح دهد، گروه X را بر Y ترجیح می دهد.
اگر ترجیح هر رأی دهنده بین X و Y بدون تغییر باقی بماند، ترجیح گروه بین X و Y نیز بدون تغییر باقی می ماند (حتی اگر ترجیحات رأی دهندگان بین جفت های دیگر مانند X و Z، Y و Z، یا Z و W تغییر کند).
"دیکتاتور" وجود ندارد: هیچ رای دهنده ای به تنهایی قدرت تعیین اولویت گروه را ندارد.

کنت آرو مفاهیم این قضیه را به شکلی غیر ریاضی خلاصه کرد و بیان کرد که "هیچ روش رای گیری منصفانه نیست"، "هر روش رای گیری رتبه بندی شده ناقص است"، و "تنها روش رای گیری که نقص ندارد، دیکتاتوری است".
با این حال، پیش‌فرض‌های رسمی ارو را می‌توان بیش از حد سخت‌گیرانه در نظر گرفت، و با تضعیف معقول آنها، ناهماهنگی منطقی دموکراسی بسیار کمتر انتقادی به نظر می‌رسد.

٢.ناکارآمدی ها
برخی از اقتصاددانان کارآمدی دموکراسی را مورد انتقاد قرار داده اند و با استناد به فرضیه رای دهنده غیرمنطقی یا رأی دهنده ای که بدون تمام حقایق یا اطلاعات لازم تصمیم می گیرد تا تصمیمی واقعا آگاهانه اتخاذ کند، از کارایی دموکراسی انتقاد کرده اند. بحث دیگر این است که دموکراسی به دلیل میزان ورودی و مشارکت مورد نیاز برای پیشبرد تصمیم گیری، فرآیندها را کند می کند. نمونه رایجی که اغلب برای اثبات این نکته ذکر می شود، توسعه اقتصادی بالای چین (یک دولت کمونیستی تک حزبی غیر دموکراتیک ) در مقایسه با هند (یک دولت چند هزبی دموکراتیک است .
به گفته اقتصاددانان، فقدان مشارکت دموکراتیک در کشورهایی مانند چین امکان رشد اقتصادی بدون محدودیت را فراهم می کند.
از سوی دیگر،سقراط معتقد بود که دموکراسی بدون توده‌های تحصیل‌کرده (تحصیل‌کرده به معنای وسیع‌تر دانا و مسئول بودن) تنها منجر به این می‌شود که پوپولیسم ملاک تبدیل شدن به یک رهبر منتخب باشد و نه شایستگی. این در نهایت منجر به نابودی جامعه می شود. این را افلاطون در کتاب 10 جمهوری در گفتگوی سقراط با آدیمانتوس نقل کرده است.
سقراط بر این عقیده بود که حق رای نباید حقی بدون تبعیض (مثلاً از طریق تولد یا تابعیت) باشد، بلکه باید فقط به افرادی داده شود که به اندازه کافی به انتخاب خود فکر می کنند.

جمهوری افلاطون دیدگاهی انتقادی از دموکراسی را از طریق روایت سقراط ارائه می‌کند: «دموکراسی، که شکلی جذاب از حکومت است، سرشار از تنوع و بی‌نظمی، و نوعی برابری را بین افراد برابر و نابرابر تقسیم می‌کند» .

افلاطون در کار خود پنج شکل از حکومت رااز بهترین به بدترین فهرست می کند و دموکراسی را به عنوان دومین بدترین شکل، پشت سر تنها استبداد، که به گفته وی نتیجه طبیعی دموکراسی است، فهرست می کند و استدلال می کند که در یک دموکراسی هر کس خود را به کار می گیرد. منافع خودخواهانه پیش از منفعت عمومی تا زمانی که ظالمی ظهور کند که آنقدر قوی باشد که بتواند منافع خود را بر دیگران تحمیل کند. با فرض اینکه جمهوریافلاطون استدلال می‌کند که تنها کالیپولیس، اشرافی که توسط شاهان فیلسوف ناخواسته (عاقل‌ترین مردان) رهبری می‌شود، شکلی عادلانه از حکومت است. شی جین پینگ، دبیرکل حزب کمونیست چین طی تماسی تلفنی به جو بایدن ، رئیس جمهور آمریکاهشدار داد که دموکراسی در حال مرگ است. شی جین پینگ افزود: «دموکراسی ها به اجماع نیاز دارند و زمان می برد و شما زمان آن را ندارید.

#شهرام_شیخ_اسمعیلی


https://t.me/shahram_sheikhesmaeili

https://t.me/sociologyzhyar

نقد دموکراسی(٢)

٣.قانون مردمی به عنوان نما
متفکران ایتالیایی قرن بیستم ،ویلفردو پارتو و گائتانو موسکا (به طور مستقل) استدلال کردند که دموکراسی توهمی است و فقط برای پوشاندن واقعیت حاکمیت نخبگان عمل می کند. در واقع، آنها استدلال می کردند که الیگارشی نخبگان قانون غیرقابل خم شدن طبیعت بشر است، که عمدتاً به دلیل بی علاقگی و تفرقه توده ها (در مقابل انگیزه، ابتکار و اتحاد نخبگان) است و نهادهای دموکراتیک کاری بیش از تغییر انجام نمی دهند.
اعمال قدرت از سرکوب تا دستکاری، همانطور که لوئیس براندیس زمانی اظهار داشت: "ما ممکن است دموکراسی داشته باشیم، یا ممکن است ثروت در دستان معدودی متمرکز شده باشد، اما نمی توانیم هر دو را داشته باشیم."
مطالعه‌ای که توسط مارتین گیلنز، پروفسور پرینستون در مورد 1779 تصمیم دولت ایالات متحده انجام شد، به این نتیجه رسید که «نخبگان و گروه‌های سازمان‌یافته که منافع تجاری را نمایندگی می‌کنند، تأثیرات مستقل قابل‌توجهی بر سیاست‌های دولت ایالات متحده دارند، در حالی که شهروندان متوسط ​​و گروه‌های ذی‌نفع توده‌ای تأثیر مستقل کمی دارند یا هیچ تأثیر مستقلی ندارند. "


٤.حکومت اوباش
جیمز مدیسون در مقاله فدرالیست شماره ده دموکراسی را مورد انتقاد قرار داد و استدلال کرد که جمهوری شکل ترجیحی حکومت است و گفت: «... دموکراسی ها همیشه منظره آشفتگی و مشاجره بوده اند؛ همیشه با امنیت شخصی یا حقوق مالکیت ناسازگار بوده اند. و به طور کلی در طول زندگی خود به همان اندازه که در مرگ خشونت آمیز بوده اند کوتاه بوده اند.»
مدیسون پیشنهاد کرد که جمهوری‌ها برتر از دموکراسی‌ها هستند، زیرا جمهوری‌ها در برابر استبداد اکثریت محافظت می‌شوند ، او بیان می‌کند: «همان مزیتی که یک جمهوری نسبت به دموکراسی دارد، در کنترل تأثیرات جناح‌ها، برای اکثریت مردم نسبت به گروه‌های مختلف برخوردار است یعنی جمهوری کوچک».
توماس جفرسون هشدار داد که "استبداد انتخابی، دولتی نیست که ما برای آن جنگیدیم."

٥.بی ثباتی سیاسی

اخیراً دموکراسی به دلیل عدم ارائه ثبات سیاسی کافی مورد انتقاد قرار گرفته است. از آنجایی که دولت‌ها اغلب در داخل و خارج انتخاب می‌شوند، تغییرات مکرری در سیاست‌های کشورهای دموکراتیک هم در داخل و هم در سطح بین‌المللی وجود دارد. حتی اگر یک حزب سیاسی قدرت را حفظ کند، اعتراضات پر سر و صدا و تیتربرانگیز و انتقادهای تند رسانه های عمومی اغلب برای ایجاد تغییرات سیاسی ناگهانی و غیرمنتظره کافی است. تغییرات مکرر سیاست در رابطه با تجارت و مهاجرت احتمالاً مانع از سرمایه گذاری شده و بنابراین مانع رشد اقتصادی می شود. به همین دلیل، بسیاری از مردم این ایده را مطرح کرده اند که دموکراسی برای یک کشور در حال توسعه نامطلوب است که در آن رشد اقتصادی و کاهش فقر در اولویت قرار دارد.
این اتحاد اپورتونیستی نه تنها این نقص را دارد که باید به بسیاری از جناح های مخالف ایدئولوژیک پاسخ دهد، بلکه معمولاً کوتاه مدت است زیرا هرگونه عدم تعادل درک شده یا واقعی در رفتار با شرکای ائتلاف، یا تغییر در رهبری در خود شرکای ائتلاف، می تواند به راحتی باعث می شود که شریک ائتلافی حمایت خود را از دولت پس بگیرد.
رسانه های مغرض به ایجاد بی ثباتی سیاسی و در نتیجه مانع تراشی در دموکراسی شده اند تا ترویج آن متهم شده اند



#شهرام_شیخ_اسمعیلی


https://t.me/shahram_sheikhesmaeili

https://t.me/sociologyzhyar

دموکراتیک شدن
عناوینی که برای حمایت از تکامل دموکراسی بیان کرده اند:
مفسران به تأثیر توسعه اقتصادی اشاره کرده اند.
در یک نظریه مرتبط، رونال اینگلهارت، پیشنهاد می‌کند که بهبود استانداردهای زندگی در کشورهای پیشرفته مدرن می‌تواند مردم را متقاعد کند که می‌توانند بقای اساسی خود را بدیهی بدانند، که منجر به تأکید بیشتر بر ارزش های ابراز وجود می‌شود و ارتباط نزدیکی با دموکراسی دارد.

داگلاس ام. اغلب فرض بر این است که دموکراسی باعث صلح می شود ، اما این مطالعه نشان می دهد که از نظر تاریخی، صلح و دمکراسی همزاد هم بوده اند.

کارول کویگلی نتیجه می‌گیرد که ویژگی‌های سلاح‌ها پیش‌بینی‌کننده اصلی دموکراسی هستند:
دموکراسی - این سناریو - تنها زمانی ظاهر می‌شود که بهترین سلاح‌های موجود برای افراد به‌راحتی به دست بیاورند و استفاده کنند.
در دهه 1800، اسلحه بهترین سلاح شخصی موجود بود، و در ایالات متحده آمریکا (که قبلاً اسماً دموکراتیک بود)، تقریباً همه می‌توانستند هزینه خرید یک تفنگ را داشته باشند و می‌توانستند نحوه استفاده از آن را نسبتاً آسان بیاموزند. دولت‌ها نمی‌توانستند بهتر از این کاری بکنند عصر ارتش‌های انبوه سربازان شهروندان با اسلحه شد.
شبیه این وضعیت در، یونان پریکلیس عصر سرباز شهروند و دموکراسی بود.
تئوری های دیگر بر

ارتباط آموزش و سرمایه انسانی - و در درون آنها توانایی شناخت برای افزایش تحمل، عقلانیت، سواد سیاسی و مشارکت تاکید داشتند.
دو اثر آموزش و توانایی شناختی متمایز است:
یک اثر شناختی (شایستگی انتخاب منطقی، پردازش اطلاعات بهتر)
یک اثر اخلاقی (حمایت از ارزش های دموکراتیک، آزادی، حقوق بشر و غیره)، که خود به هوش بستگی دارد.
شواهدی که با نظریه‌های مرسوم در مورد اینکه چرا دموکراسی پدیدار می‌شود و پایدار می‌شود، سازگار است، به سختی به دست می‌آید.
تحلیل های آماری با نشان دادن این که هیچ مدرک قابل اعتمادی برای این ادعا وجود ندارد که دموکراسی زمانی که کشورها ثروتمندتر، تحصیل کرده تر یا کمتر نابرابر می شوند، بیشتر پدید می آید،نظریه مدرنیزاسیون را به چالش کشیده اند.
در واقع، شواهد تجربی نشان می‌دهد که رشد اقتصادی و آموزش ممکن است منجر به افزایش تقاضا برای دموکراسی‌سازی نشود، همانطور که تئوری مدرنیزاسیون نشان می‌دهد: از نظر تاریخی، اکثر کشورها قبل از گذار به دموکراسی به سطوح بالایی از دسترسی به آموزش ابتدایی دست یافته‌اند.
به جای اینکه به عنوان یک کاتالیزور برای دموکراسی‌سازی عمل کند، در برخی شرایط ممکن است رژیم‌های غیردموکراتیک از تدارکات آموزشی برای تلقین به رعایای خود و تقویت قدرت آنها استفاده کنند.

ارتباط مفروض بین آموزش و رشد اقتصادی هنگام تجزیه و تحلیل شواهد تجربی زیر سوال می رود.
در کشورهای مختلف، همبستگی بین میزان تحصیلات و نمرات آزمون ریاضی بسیار ضعیف است (0.07). رابطه ضعیف مشابهی بین هزینه های هر دانش آموز و شایستگی ریاضی وجود دارد (.26). علاوه بر این، شواهد تاریخی نشان می‌دهد که میانگین سرمایه انسانی (که با استفاده از نرخ سواد اندازه‌گیری می‌شود) توده‌ها شروع صنعتی شدن در فرانسه را از سال 1750 تا 1850 با وجود استدلال‌های مخالف توضیح نمی‌دهد.
این یافته‌ها با هم نشان می‌دهند که آموزش و پرورش همیشه سرمایه انسانی و رشد اقتصادی را آنطور که عموماً ادعا می‌شود ارتقا نمی‌دهد. در عوض، شواهد حاکی از آن است که تدارکات آموزش اغلب از اهداف بیان شده خود کوتاهی می‌کند، یا به‌عنوان جایگزین، بازیگران سیاسی از آموزش برای ارتقای اهدافی غیر از رشد و توسعه اقتصادی استفاده می‌کنند.

#شهرام_شیخ_اسمعیلی

https://t.me/shahram_sheikhesmaeili

https://t.me/sociologyzhyar

اتوکراسی

برخی از محققان به دنبال تعیین کننده های "عمیق" نهادهای سیاسی معاصر، اعم از جغرافیایی یا جمعیتی بوده اند.
نهاد های فراگیرتر منجر به دموکراسی می‌شوند، زیرا با کسب قدرت بیشتر مردم، می‌توانند از نخبگان بیشتر مطالبه کنند، که به نوبه خود باید چیزهای بیشتری را برای حفظ موقعیت خود بپذیرند.
این دایره با فضیلت ممکن است به دموکراسی ختم شود.
یک مثال از این محیط بیماری است. مکان هایی با نرخ های مرگ و میر متفاوت، جمعیت و سطح بهره وری متفاوتی در سراسر جهان داشتند. به عنوان مثال، در آفریقا،مگس تسه تسه که انسان ها و دام ها را مبتلا می کند - توانایی آفریقایی ها را برای شخم زدن زمین کاهش داد. این باعث شد که آفریقا کمتر ساکن شود. در نتیجه، قدرت سیاسی کمتر متمرکز بود.
این همچنین بر موسسات استعماری کشورهای اروپایی که در آفریقا تأسیس کردند تأثیر گذاشت.
این که ساکنان استعماری می توانستند در یک مکان زندگی کنند یا نه، آنها را وادار کرد تا نهادهای مختلفی را توسعه دهند که به مسیرهای اقتصادی و اجتماعی متفاوتی منجر شد
در نتیجه، برخی از کشورهای آفریقایی به دموکراسی و برخی دیگر حکومت خودکامه دست یافتند .
نمونه ای از عوامل تعیین کننده جغرافیایی برای دموکراسی، دسترسی به مناطق ساحلی و رودخانه ها است. این موهبت طبیعی به واسطه مزایای تجارت با توسعه اقتصادی رابطه مثبت دارد .
تجارت باعث توسعه اقتصادی شد که به نوبه خود قدرت را گسترش داد. حاکمانی که خواهان افزایش درآمد بودند مجبور بودند از حقوق مالکیت محافظت کنند تا انگیزه هایی برای سرمایه گذاری مردم ایجاد کنند. از آنجایی که افراد بیشتری از قدرت بیشتری برخوردار بودند، باید امتیازات بیشتری توسط حاکم داده می شد و در بسیاری از جاها این روند به دموکراسی منجر می شود . این عوامل تعیین کننده ساختار جامعه را که تعادل قدرت سیاسی را به حرکت در می آورد، تعریف می کردند.

رابرت میشلز ادعا می کند که اگرچه دموکراسی هرگز نمی تواند به طور کامل تحقق یابد، دموکراسی ممکن است به طور خودکار در عمل تلاش برای دموکراسی توسعه یابد:
دهقان در افسانه وقتی در بستر مرگ است به پسرانش می گوید که گنجی در مزرعه دفن شده است. پس از مرگ پیرمرد، پسران همه جا را حفاری می کنند تا گنج را کشف کنند. آن را پیدا نمی کنند. اما کار خستگی ناپذیر آنها خاک را بهبود می بخشد و رفاه نسبی را برای آنها تضمین می کند. گنج در افسانه ممکن است نماد دموکراسی باشد.


#شهرام_شیخ_اسمعیلی

https://t.me/shahram_sheikhesmaeili

https://t.me/sociologyzhyar

چگونه یک دولت دموکراتیک غیر دموکراتیک می شود؟

برخی از دولت‌های دموکراتیک دچار فروپاشی ناگهانی دولت و تغییر رژیم به شکل حکومت غیردموکراتیک شده‌اند.
کودتاهای نظامی داخلی یا شورش ها رایج ترین ابزاری هستند که توسط آن دولت های دموکراتیک سرنگون شده اند.
مثال‌ها عبارتند از:
جنگ داخلی اسپانیا ، کودتای ١٨ برومر که به جمهوری اول فرانسه پایان داد ، و کودتای پرتغال که پایان یافت . اولین جمهوری پرتغال برخی از کودتاهای نظامی توسط دولت های خارجی حمایت می شوند، مانندکودتای ١٩٥٦ گواتمالا و کودتای ١٩٥٣ ایران
انواع دیگر پایان ناگهانی دموکراسی عبارتند از:
تهاجم ،
به عنوان مثال،اشغال چکوسلوکی توسط آلمان، و سقوط ویتنام جنوبی .

خود کودتا ، که در آن رهبر دولت به طور فراقانونی تمام قدرت را به دست می گیرد یا به طور غیرقانونی دوره ریاست خود را تمدید می کند. این کار از طریق:
تعلیق قانون اساسی با فرمان، مانند کودتای ١٩٩٢ پرو
«خود کودتای انتخاباتی» با استفاده از تقلب در انتخاباتبرای انتخاب مجدد یک مقام یا حزب سیاسی که قبلاً منصفانه انتخاب شده بود. به عنوان مثال، در انتخابات ١٩٩٩اوکراین ، انتخابات قانون گذاری در روسیه ٢٠٠٣ و انتخابات٢٠٠٤ ریاست جمهوری در روسیه.

کودتای سلطنتی ، که در آن پادشاهی که معمولاً در دولت دخالت ندارد، تمام قدرت را به دست می گیرد. به عنوان مثال، دیکتاتوری٦ ژانویه ، در سال 1929 زمانی که پادشاه یوگسلاوی الکساندر اول پارلمان را عزل کرد و با فرمان شروع به حکومت کرد، آغاز شد.
عقب نشینی دموکراتیک می تواند با تاکید بر افزایش امنیت و از بین بردن انتخابات آزاد ومنصفانه ، آزادی بیان ، استقلال قوه ی قضائیه، حاکمیت قانون ، به دموکراسی به تدریج پایان دهد .
یک مثال معروف قانون توانبخشی ١٩٣٣ است که به طور قانونی به دموکراسی در جمهوری آلمان در زمان وایمار پایان داد و باعث انتقال قدرت به آلمان نازی شد.
خشونت سیاسی موقت یا طولانی مدت و مداخله دولت می تواند از برگزاری انتخابات آزاد وعادلانه جلوگیری کند که ماهیت دموکراتیک دولت ها را از بین می برد.
این امر در سطح محلی حتی در دموکراسی های تثبیت شده ای مانند ایالات متحده اتفاق افتاده است. به عنوان مثال،شورش ویلمینگتون ١٩٨٨ و محرومیت آفریقایی-آمریکایی ها پس از دوران بازسازی.




#شهرام_شیخ_اسمعیلی

https://t.me/shahram_sheikhesmaeili

https://t.me/sociologyzhyar