روزنامه ی ژیار (شهرام شیخ اسمعیلی)

فانی سرپرست آموزش و پرورش شد

بیانیّه شورای مرکزی کانونهای صنفی فرهنگیان در خصوص رأی عدم اعتماد مجلس به محمدعلی نجفی

مدّت ها قبل از اعلام رسمیِ نامِ جناب آقای نجفی برای وزارت آموزش و پرورش، معلّمان کشور از طریق دیدار حضوری با نمایندگان مجلس، برگزاری جلسه با مسؤولان ستادهای انتخاباتی رئیس جمهور و بیان درخواست های خود از طریق رسانه های مختلف از جمله روزنامه ها، نشریّات، فضای مجازی و ... خواهان دعوت رئیس جمهور محترم از آقای نجفی برای وزارت آموزش و پرورش بودند.

قانون آنلاین-انتخاب آگاهانه ی جناب آقای دکتر روحانی به ریاست جمهوری در 24 خرداد 1392، موجی از نشاط و امید را در جامعه ی ایران به وجود آورد و معرّفی مدبّرانه ی فردی دانشمند، برنامه ریز و باشخصیّت برای وزارت آموزش و پرورش توسط ایشان، این شادی و امید را در جامعه ی فرهنگیان کشور دو چندان نمود.

    مدّت ها قبل از اعلام رسمیِ نامِ جناب آقای نجفی برای وزارت آموزش و پرورش، معلّمان کشور از طریق دیدار حضوری با نمایندگان مجلس، برگزاری جلسه با مسؤولان ستادهای انتخاباتی رئیس جمهور و بیان درخواست های خود از طریق رسانه های مختلف از جمله روزنامه ها، نشریّات، فضای مجازی و ... خواهان دعوت رئیس جمهور محترم از آقای نجفی برای وزارت آموزش و پرورش بودند.عصر روز 24 مرداد که هزاران فرهنگی، تجدید جشن 24 خرداد را به انتظار نشسته بودند، با ناباوری و تلخ کامی، مشاهده کردند که وکیلان ملّت - که با اراده ی مردم بر صندلی های سبز تکیه زده ا ند -  بر خلاف خواست و اراده ی موکّلین خویش عمل نموده و دستِ رد بر سینه ی کسی زدند که مورد حمایتِ  گسترده ی جامعه ی فرهنگیان کشور بود. به این ترتیب شور و نشاطی که در دل مردم ایران به خصوص فرهنگیان طلوع کرده بود، ناباورانه در عصر روز 24 مرداد در خانه ی ملّت، به غروب گرایید!

حسّاسیّت نمایندگان محترم مجلس، در تأیید یا ردّ صلاحیّت کاندیدا های وزارت، شایسته ی تقدیر است. این امر از جمله ی حقوق ایشان است که با آگاهی از نظر موکّلین خود تصمیم شایسته را اتّخاذ نمایند.

امّا معلّمان کشور نیز حق دارند از نمایندگان مجلس سؤال کنند:

- دعواهای سیاسی که خود را بدان مبتلا ساخته اید، چه ربطی به آموزش و پرورش دارد که بر مبنای آن با سرنوشت این وزارتخانه ی عظیم و به تبع آن با آینده ی مملکت، بازی می کنید!؟

- بر چه مبنایی آموزش و پرورش کشور را از وجود فردی باشخصیّت، فهیم، دانشمند، خوش فکر، توانمند، باتجربه و آگاه به مسائل تعلیم و تربیت، محروم ساختید؟ این استدلالِ برخی نمایندگان، بر پایه ی کدام منطق استوار است که چون ایشان در دوره ی وزارت خویش به وضعیّت معیشتی معلّمان رسیدگی کرده، از اقبال در بدنه ی آموزش و پرورش برخوردار است!؟ اگر وزرای آموزش و پرورش دولت نهم و دهم، تنها موفّق به انجام گوشه ای از خدماتِ جناب آقای نجفی؛ مثلِ ارتقای منزلت و معیشتِ فرهنگیان می شدند، آن را به عنوانِ افتخار آن وزیر و آن دولت، در هرکوی و برزن به رخ همگان نمی کشیدید؟

- کدام مورد از قانون گریزی، دروغ گویی، اختلاس، بی اخلاقی، آمارسازی، باندبازی، حذف افراد غیر هم فکر، استخدام فامیلی و ... در سوابق کاندیدای وزارت آموزش و پرورش وجود داشت؟

- آیا این وسواس مثال زدنیِ شما و همکارا نتان در مجالس پیشین نیز شامل حال وزرای دولت نهم و دهم گردیده است؟ اگر جواب مثبت است، چگونه خروجیِ بررسی های دقیق و موشکافانه ی مجلسیان، افرادی چون حاجی بابایی شد؟ چگونه معلّمان کشور متقاعد شوند که رأی شما با رویکرد باندسالارانه و سیاسی کارانه نبوده و نیست؟ انتظار زیادی نیست که از شما بخواهیم وقتی آموزش و پرورش کشور را از وجود فردی چون آقای نجفی محروم می سازید، باید چنین رویکردی را  نیز در خصوص وزرای دولت قبل  اعمال می کردید که تصمیمات غیرکارشناسیِ ایشان، آموزش و پرورش را به پرتگاه نابودی کشانده و اعتراض دانش آموزان، اولیا، معلّمان و ... را برانگیخته است.

    از نظر فرهنگیانِ ایران، در این مجلس، معیار انتخاب وزیر پیشنهادی، نه اراده و خواست عمومیِ معلّمان و نه توانمندی و شایستگیِ وزیر، که منافع عدّه ای است که این وزارتخانه ی عظیم را عرصه ی زد و بند های سیاسی و حیاط خلوتِ بده بِستان های خود قرار داده اند و این طرز عملِ ناصواب، مبنایی است برای حذف افرادی چون وزیر پیشنهادی  با همه ی توانمندی هایش و از طرف دیگر سکوت در برابر کارنامه ی کسانی چون وزیر پیشین  با همه ی ضعف ها و کاستی هایش. اینجاست که آموزش و پرورش به مسلخ می رود و قربانی اهداف نامبارکی می شود که نه آینده ی کشور و حقوق دانش آموزان و معلّمان، که منافع سیاسی و قبیله ای  را در اولویّتِ تصمیم گیری های خود قرار می دهد. محصول چنین اندیشه ها و عملکردهایی برآمدن وزیرانی چون حاجی بابایی است که انتخاب وی برای وزارت و رأی اعتماد به او، توهین به شعور فرهنگیان و آسیب به آینده ی کشور بود.

    دکتر روحانی با معرّفیِ هوشمندانه ی آقای نجفی به مجلس ، نشان داد که صدای معلّمان ایران را شنیده و برای افکار عمومی فرهنگیان اهمّیّت قائل است ولی مجلسیان که با سیل درخواست های فرهنگیان کشور مبنی بر رأی اعتماد به آقای نجفی مواجه شده بودند و به قول بعضی از نمایندگان این استقبال موجب حیرت شان شده بود، با عدم رأی به این فرد شایسته و توانمند، نشان دادند که نه تنها افکار عمومی را نمایندگی نمی کنند بلکه خود را در تقابلی آشکار با جامعه ی عظیم فرهنگیان کشور قرارداده اند! سخنان نمایندگان مخالف ، نوعی انتقام گیری از مردم را به اذهان متبادر می کرد. گویی ایشان مدّت ها منتظر چنین روزهایی بودند تا سیل اتّهامات اثبات نشده را نثار وزرای پیشنهادی نمایند. طُرفه آنکه با ادبیّات ویژه ی خود، کاندیداها را به توبه و اعلام برائت نیز دعوت می نمودند.

       رئیس محترم مجلس شورای اسلامی، جناب آقای لاریجانی!

     زحمات و تلاش های جنابعالی را در مسؤولیّت خطیری که بر عهده دارید ارج می نهیم و به شما و نمایندگان محترم به خاطر تلاش های بی وقفه در روزهای اخیر برای بررسی صلاحیّت وزرای پیشنهادی دولت یازدهم خسته نباشید می گوییم و  بر خود لازم می دانیم  از 142 نفر نماینده ی عزیزی که فارغ از هرگونه سیاسی کاری، به آقای نجفی رأی مثبت دادند، صمیمانه قدردانی نماییم. یقیناً این نمایندگانِ گرانقدر همانند معلّمان کشور بر این باور بوده اند که این آموزش و پرورشِ آفت زده و بیمار است که به نجفی و امثال او نیاز دارد.

     انتظار داریم همچنان که با حسّاسیّت مثال زدنی به بررسی پیشینه ی وزرای پیشنهادی و برنامه های آنان اهتمام ورزیدید و با دقّت نظرِ فراوان، زوایای آشکار و پنهان اندیشه ها، اعمال، گفتار و سوابق شان را مورد نقد قرار دادید، خود نیز از نقد نهراسید و از اعلام
اشتباهِ آشکاری که وکیلان ملّت در فرایند شمارش و جمعِ آرای وزرای پیشنهادی مرتکب شدند و شما نیز آن اشتباهات را عیناً قرائت کردید، آزرده خاطر نشوید.

    رأی آقای محمود واعظی وزیر محترم ارتباطات و فنّاوری اطّلاعات را چنین قرائت نمودید:«آرای اخذ شده: 284 رأی، آرای موافق: 218 رأی، آرای مخالف: 45 رأی و آرای ممتنع: 20 رأی.» در حالی که جمع آرای موافق، مخالف و ممتنع، 283 رأی می شود!

    همچنین رأی آقای علی جنّتی وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی که دوربین فیلم برداری نیز به وضوح برگه ی شمارش آرای ایشان را نشان داد، این گونه قرائت نمودید: «آرای اخذ شده: 284 رأی، آرای موافق: 234 رأی، آرای مخالف: 36 رأی و آرای ممتنع:12 رأی. » در اینجا نیز اختلاف 2 رأی مشاهده می شود!

    حال با وجود این اشتباهات فاحش در شمارش آرای وزرای پیشنهادی، شما به معلّمان کشور حق می دهید که بر این مبنا به شمارش و جمعِ آرای وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش نیز شک کرده، خواستار بازشماری آن شوند؟ چرا که ممکن است چنین اشتباهی نیز در شمارش رأی سایر وزرای پیشنهادی، ازجمله وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش نیز رخ داده باشد.

    بازبینیِ فیلمِ اعلام نتایج آرای نمایندگان مجلس به وزیران پیشنهادی، که به صورت زنده از شبکه  خبر سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش گردید ، صحّت این اظهارات را تأیید خواهد کرد.

    پخش زنده ی قرائت آرای مأخوذه برای مردم ایران و جهان نشان داد که وکیلان ملّت که دارای حدّاقل مدرک تحصیلی کارشناسی ارشد هستند در دو مورد، در جمع یا شمارش آرا ، دچار خطا شده اند. هر چند ارتکاب تنها یک اشتباه در شمارش و جمع جبری سه عدد برای هیجده نفر به سختی قابل پذیرش است، تکرار چنین اشتباهی برای دوّمین بار از نمایندگانی که ازآنها به عنوان  عصاره ی فضایل ملّت یاد می شود، غیر قابل قبول است و مردم فهیم ایران حق دارند از شما بخواهند توضیحات قانع کننده ای در این خصوص به آنان ارائه نمایید.

شورای مرکزی کانون  های صنفی فرهنگیان سراسر کشور
                                                           27مرداد 1392